Μια λεξη που ακουγεται καθε μερα παντου,Αγαπη.
Τι ειναι αληθεια η αγαπη?Ποια ειναι η βαθεια της εννοια?
Που μπορει καποιος να βρει αγαπη χωρις να κανει υποχωρησεις και συμβιβασμους?Ποιους αγαπαμε και γιατι,ειναι μια εσωτερικη αναγκη η αγαπη η μπορουμε να ζησουμε και χωρις αυτη?
Απο μικρος δεν ειχα την τυχη να ειμαι μερος μιας οικογενειας,εκτος απο την οικογενεια της θειας μου της Μαριτσας,κι ολοι ελεγαν οτι ειμαι ο γιος της π........ς που εφυγε στην Αθηνα.
Απο την οικογενεια του πατερα μου αντιμετωπισα εχθροτητα λες και εφταιγα εγω για το διαζυγιο,και απο καποια στιγμη και μετα σταματησα και να πηγαινω να τους βλεπω.
Στο ιδρυμα καθε αλλο παρα αγαπη μας εδειχναν και το ιδιο συνεχιστηκε και μετα απο αυτο μια και η μητερα μου μεσα στα τοσα προβληματα της το μονο που δεν μπορουσε να μου δωσει ηταν λιγη αγαπη.
Πως λοιπον καποιος που σε γενικες γραμμες δεν εχει παρει κατι μπορει να το δωσει?Πως ξερει τι ακριβως ειναι αυτο το συναισθημα?
Δεν παντρευτηκα και ουτε το ηθελα ποτε.
Δεν ηθελα να εχω παιδια που να μεγαλωσουν χωρις εναν απο τους δυο γονεις τους,αγαπησα τους φιλους μου τους δικους μου,μερη που ταξιδεψα,μα περισσοτερο απο ολα αγαπησα την μουσικη.
Οταν ακουω ενα τραγουδι που αγαπω δεν παταω στην γη,φευγω
αλλου για λιγο ομως γιατι αυτα κρατανε πολυ λιγο.
Αν εχω ζηλεψει κατι ειναι αυτους τους ανθρωπους που γραψανε,μελοποιησανε,η τραγουδησαν αυτα τα τραγουδια.
Δεν μιλαω για κουλτουρα κλπ αλλα για απλα κοματια που μας θυμιζουν ιστοριες δικες μας η ιστοριες που θα θελαμε να ζησουμε. Και με θλιβει που σημερα αυτη η αγαπη μου εχει χαθει μιας και σπανια ακουω κατι που να με σηκωνει απο την γη.
Εγω μιλαω για δυναμη της αγαπης ισοδυναμη και γυρναω στην αθωοτητα,την παλια μου την ταυτοτητα.....Α ρε Δημητρα να ζησεις 100.000 χρονια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου