Ζησε τον μυθο σου σε νοσοκομειο

Αυτη η χρονια ηταν η χειροτερη που εχω ζησει εως τωρα.
Τα ασχημα ξεκινησαν γυρω στις γιορτες των Χριστουγεννων και ακομη κρατουν.
Τοτε αρχισε η μητερα μου να εχει παραισθησεις οτι της ριχνω κατσαριδοκτονο να την σκοτωσω.Δεν ειναι αστειο οχι.
Στην αρχη νομισα οτι ειναι κατι περαστικο και οτι θα συνελθει,ματαια ομως.
Αρχισε να με βριζει με οτι χειροτερο μπορει να φανταστει κανεις,να με καταριεται,να σφουγγαριζει το σπιτι μερα-νυχτα γιατι της μυριζε.Βοηθεια απο πουθενα ουτε απο συγγενεις ουτε απο τον αδερφο μου.
Η κολαση μου επι της γης συνεχιζοταν χωρις ουτε ενα διαλειμα και δεν ηξερα τι να κανω,σε νοσοκομειο αρνιοταν να παμε και αναγκαστικα πηρα εντολη απο τον εισαγγελεα να την παω με την βια.
Εκανα καιρο να το παρω αποφαση,κραταγα τα χαρτια κρυμμενα ελπιζοντας σε ενα θαυμα,τιποτα χειροτερευε.
Ενα πρωι στις 14 Μαιου το πηρα αποφαση να το κανω χωρις να ξερω τι με περιμενε.
Το περιπολικο με εμενα και την μητερα μου ξεκινησε κατα τις 10.30 το πρωι εκεινης της ημερας,εκεινη συνεχισε να με βριζει στους αστυνομικους λεγοντας οτι ειναι καλα και οτι ειχα τον γιατρο που την πηγα γκομενο......και αλλα πολλα εως οτου φτασαμε στο Γεννηματα.
Τι εκπληξη ....δεν μας δεχθηκαν παρ'οτι ηταν σε εφημερια και δεν ειχε ληξει ακομη και μας εστειλαν για κακη μας τυχη στο Αγια Ολγα στην Νεα Ιωνια.
Εκει μας εβαλαν στο ραντζο που πιστευα οτι ειχαν καταργηθει και διανυκτερευσαμε.
Απο την αλλη ημερα αρχισαν μια αγωγη που της εφερε πληρη συγχιση με αποτελεσμα να μην αναγνωριζει ουτε εμενα ουτε τον αδερφο μου,φωναξαμε να κανουν κατι με αποτελεσμα να διακοψουν την αγωγη και να ψαχνοντε να δουν τι θα κανουν.
Το ωραιο της ολης καταστασης ειναι το οτι ενω ηταν σε συγχιση αρχισαν να της κανουν αξονικες και εγκεφαλογραφηματα καθως και διαφορες αλλες εξετασεις που για να γινουν επρεπε να μεταφερθει στο κεντρικο κτηριο γιατι το ψυχιατρικο τμημα ειναι σε αλλο κτηριο.
Μας η την εβαζαν λοιπον με καθετηρες και ορους σε ιδιωτικα αυτοκινητα και την πηγαινοεφερναν σε πληρη παραλυση σχεδον μεσα κι εξω μια και δεν υπηρχε διαθεσιμο ασθενοφορο.
Η νοσηλεια της δε ειναι μονο για ανεκδοτο μια και νοσηλευτριες δεν υπηρχαν σχεδον ποτε με αποτελεσμα εγω να την πλενω να την ταιζω και οτι αλλο χρειαζοταν.Αποτελεσμα ολων αυτων να μην θελει να φαει και να περπατησει ασε που την εδεναν στο κρεβατι παρα τις αντιρησεις μας γιατι δεν ειχαν ατομα να προσεχουν και να φροντιζουν τους ασθενεις.
Μια απο τις μερες που ημουν εκει την κοπανησε ενας ψυχασθενης και τον ψαχνανε στα στενα της Ν.Ιωνιας.
Οποτε η αγανακτηση μου εφτανε στο ζενιθ και αρχιζα να παραπονιεμε η αντιμετωπιση που ειχα ηταν η χειροτερη λες και μας εκαναν χαρη που μας κρατουσαν εκει,μεχρι με μυνηση με απειλησε ο υποδιευθυντης της κλινικης γιατι τολμησα και αποκαλεσα το τμημα "μπουρδελο".
Εκανα αναφορα για ολα αυτα στο γραφειο του υπουργου οσο απαντησε σε σας απαντησε και σε μενα.
Ειπα ο θεος να με γλυτωσει απο τετοιο εξευτελισμο και να παω απο εγκεφαλικο η απο εμφραγμα ωστε να μην χρειαστει να μπω ποτε σε νοσοκομειο.
Ο Υπουργος λοιπον δημοσιων σχεσεων...... συγνωμη Υγειας πρεπει να ειναι πολυ περηφανος για το εργο που εχει επιτελεσει καθως και ο νυν δημαρχος Αθηνων και πρωην υπουργος υγειας.
Ελπιζω και ευχομε οταν ασθενησουν να εχουν την νοσηλεια που ειχε η μητερα μου.
Live your myth in a greek hospital and then you can die.