Μια και βρεθηκα σε αυτη την κατασταση αρχισα να ζηταω βοηθεια απο οπου μπορουσα.Αρχικα απο τον αδερφο μου(ετεροθαλη)ο οποιος αφου εδω και 20 χρονια δεν εχει δωσει καμμια σημασια στο αν ζει η αν πεθανε αυτη η γυναικα,αρχισε στην διαρκεια των παραισθησεων της να την βεβαιωνει οτι εχει δικιο που της μυριζει το κατσαριδοκτονο και να μου ζηταει να φυγω απο το σπιτι μια και η ιδια τον βεβαιωνε οτι μπορει να ζησει μονη της.
Με την εισοδο της στο Αγια Ολγα ηταν επιθετικος και αρνητικος στο οτι την πηγα στο νοσοκομειο παρα την θεληση της και επεμενε οτι κατι πρεπει να της κανω εγω στο σπιτι για να τα λεει αυτα.
Φυσικα μετα απο την γνωματευση σταματησε να λεει οσα ελεγε
και αρχισε να "ενδιαφερετε"για την μητερα του.
Τωρα τι να το κανω τετοιο ενδιαφερον απο μακρυα?
Οι συγγενεις απωντες ολοι,ουτε ενας δεν εχει ερθει να την δει οσο καιρο(7 μηνες)εκτος απο τον ηλικιωμενο αδερφο της.
Οσο για μενα ας ειναι καλα 3 καλοι μου φιλοι και καποιοι παλιοι
συναδελφοι που με βοηθησαν καθαρα ψυχολογικα.Και αυτο μου φτανει.
Δεν βαριεσε βρε αδερφε τι περιμενει κανεις σημερα?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου