Iστορια

Η ιστορια αρχιζει τον Οκτωβρη του 2003 που αρχισα να εργαζομε στην εταιρια αυτη.Στην αρχη στο καταστημα του Πειραια και απο τις αρχες Δεκεμβρη μεταφερθηκα στην Γλυφαδα.
Και εκει βρηκα να πεσω πανω στον χειροτερο ανθρωπο που γνωρισα στην ζωη μου,την Υπευθυνη του καταστηματος.
Μια γυναικα που μην εχοντας καταφερει τιποτα στην ζωη της,ενοιωθε οτι κατι εγινε παιρνοντας αυτη την θεση,κανοντας αυτο που ηξερε καλυτερα,γλυφοντας τους πανω και κλωτσωντας τους κατω της.
Μετα απο ενα μηνα αναγκαστηκα να ζητησω απο την υπευθυνη δικτυου της εταιριας να με μεταθεσει σε αλλο καταστημα,χωρις να ξερω οτι οι δυο αυτες κυριες ηταν συμαχοι.
Απο εκει και περα αρχισε το βασανιστηριο,με υποτιμητικα σχολια προς εμενα με προτροπες να παραιτηθω,με προσβολες ακομη και μπροστα στους πελατες,και συνεχιστηκε εως το τελος.
Παρ'ολα αυτα εγω ημουν πρωτος στις πωλησεις καθε μηνα και επαιρνα τα μεγαλυτερα μπονους οπως και καθε εξαμηνο.
Οταν συνεβη το ατυχημα κατεβαζα κουτια με παπουτσια στο υπογειο,εκει πατησα σε ενα ζευγαρι που ηταν αφημενο στα σκαλια και απογειωθηκα στα πλακακια 20 σκαλια πιο κατω.
Η αντιδραση της?Απλα φανηκε στο κεφαλοσκαλο ρωτησε τι συνεβη και ξαναγυρισε στο σαλονι αδιαφορωντας για τις φωνες υπαλληλου που με ειδε να πεφτω οτι πρεπει να με πανε στο νοσοκομειο.
Περασαν καποιοι μηνες με εξετασεις και μετα απο μια μαγνητικη τομογραφια μου ανακοινωθηκε οτι εχω ρηξη 3 η 4 δισκων στην μεση.
Οταν το εμαθε μου ειπε απλα αν δεν μπορεις να κουβαλας να αλλαξεις πορεια πλευσης.
Πεισμωσα δεν θα της εκανα το χατηρι,συνεχισα να ειμαι πρωτος στις πωλησεις και απλα ζητησα μεταθεση σε αλλο καταστημα η να μην κουβαλαω κουτια πραγμα που δεν δεχθηκαν.
Τον Μαρτιο του 2005 ζητησα να δω τους ιδιοκτητες της εταιριας,αλλα η υπευθυνη δικτυου μου υποσχεθηκε οτι αν το ακυρωσω θα με μεταθεσει μετα το Πασχα.Την πιστεψα ο ηλιθιος.
Και μετα το Πασχα ηρθε με την απολυση μου στο χερι λεγοντας μου συγνωμμη δεν μπορω να κανω τιποτα αλλο.
Απο εκει η ιστορια πηρε τον δρομο της,επιθεωρηση εργασιας,αγωγη,κερδισα την πρωτη δικη και το εφετειο και τωρα με ταλαιπωρουν αδικαιολογητα.
Καπριτσιο,σου λεει πως τολμησε ενα μερμυγκι να τα βαλει με μας?
Θα τον λοιωσουμε στο χωμα.
Μπραβο τι αναισθησια,λες και ειμαι ζωο,μα ακομη και κτυπημενο ζωο να δει καποιος στον δρομο το λυπατε.
Με τι συνειδηση κοιμουντε το βραδυ αυτοι οι ανθρωποι?
Τωρα να μην αναφερω τι συκοφαντιες ειπαν για να καταφερουν να κερδισουν το δικαστηριο.....δεν τα καταφεραν.
Κριμα αλλα υπαρχει και θεος.
Και φυσικα τωρα που εχουν και ποινικες ευθυνες να δουμε τι θα κανουν.
Πισω εχει ο γαιδαρος την ουρα.