Αποριες

Πολλες φορες σκεφτομαι γιατι καποιοι ανθρωποι απο την ημερα που μπαινουν σε μια σχεση αλλαζουν τελειως.
Ειχαμε ενα φιλο ,πολυ καλο παιδι,με την δουλεια του επιτυχημενος και εργατικος.
Δεν ηθελε να κανει σχεση με τιποτα,το ελεγε το πιστευε,ηρθε ομως ο σωστος ανθρωπος στον δρομο του,
Χαρηκαμε ειπαμε τωρα θα ειναι η ευκαιρια να ξεφυγει απο την ταραγμενη προηγουμενη ζωη του,να γινει πιο δημιουργικος να ερωτευτει,να νοιωσει την ολοκληρωση μεσα απο την σχεση αυτη.
Σιγα-σιγα βγαιναμε παρεα μετα αραιωσαμε,βρε τι γινετε με τον φιλο μας?
Πρωτα του βγηκανε οι φοβερες του ανασφαλειες,ζηλευε αφορητα,αγαπουσε με εναν αρρωστημενο τροπο,μας απεφευγε.
Μετα μαθαμε οτι αρχισε να δοκιμαζει ουσιες μαζι με την σχεση του,αφησε τον εαυτο του,εγινε τρεις φορες το βαρος του,προσπαθησε να δωσει τελος στην ζωη του.
Τον χασαμε απο την παρεα παει,εξαφανιστηκε,ακομη σε μερικα μυνηματα μονο μαθαινουμε οτι ακομη βασανιζεται απο την ζηλεια και την ανασφαλεια του.
Παει και αυτος ο καλος φιλος οσο και εμεις να τον αποζηταμε αυτος ταξιδευει αλλου,και αναρωτιομαστε μηπως τελικα ηταν καλυτερα οταν ηταν μονος του?