Καθε φορα που ειμαι σπιτι την Πεμπτη το βραδυ βλεπω αυτη την εκπομπη,δεν ειναι οτι μου αρεσουν τα ριαλιτι αλλα μερικες φορες μου θυμιζει τοσα απο οσα εχω περασει εγω οταν ημουν μικροτερος.
Οταν ειδικα η συναντηση ειναι μεταξυ Πατερα και Γιου τοτε τις πιο πολλες φορες δακρυα ερχονται στα ματια μου χωρις ιδιαιτερο κοπο.
Ποσο τελικα οι ιστοριες τοσων πολλων ανθρωπων αγνωστων μεταξυ τους μοιαζουν τοσο πολυ.
Εγω οταν γνωρισα τον δικο μου πατερα ειχα ηδη απολυθει απο τον στρατο,τιποτα ολα τα προηγουμενα χρονια δεν υπηρχε στην ζωη μου να μου θυμιζει οτι κι'εγω ειχα δυο γονεις.
Η ζωη ενος παιδιου σε μονογονεικη οικογενεια ειναι πολυ μα παρα πολυ δυσκολη και πολλες φορες αδιεξοδη.
Δεν βρισκω λογια να περιγραψω ολα αυτα που περναει ενα παιδι και ειδικα ενα παιδι σε ενα σπιτι που κανεις δεν ειναι εκει για να βοηθησει οικονομικα,ηθικα,με την παρουσια του.
Εχω να δω τον Πατερα μου αλλα τοσα χρονια,πολυ λιγο μπορεσα να μεινω μαζι με την νεα οικογενεια του στο Συδνευ,δεν αντεχα τον τροπο που μου φερονταν σαν να ημουν απο καπου αλλου,εφυγα και εμεινα μονος μου,δυσκολο αλλα τα καταφερα,δουλεψα εκει,εκανα φιλους,η καλυτερη εποχη στην ζωη μου γιατι με την επιστροφη μου στην Ελλαδα πηραν τα πραγματα την γνωστη τροπη.
Δεν παντρευτηκα ουτε το ηθελα ποτε,το κυριοτερο ειναι οτι ποτε ακομη και αν παντρευομουν δεν θα εκανα παιδια,ποτε.
Τα χρονια περασαν ουτε γνωριζω που βρισκεται ο Πατερας μου ουτε και θελω να το μαθω,τελικα πιστευω οτι δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι πλασμενοι για να γινουν γονεις,και οσοι το καταλαβουν αυτο καλο θα κανουν και στον εαυτο τους και στα παιδια που δεν θα φερουν στον κοσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου