Η νέα εποχή ήρθε, με την εξάρθρωση του κράτους Πρόνοιας
11/08/2011 | 05:41Τελευταία Ενημέρωση 05:41 11/08/2011
Η φωτιές που καταβρόχθιζαν τα πυρπολημένα κτήρια των αγγλικών μεγαλουπόλεων, οι καπνοί που έπνιξαν τους δρόμους, τα λεηλατημένα καταστήματα, οι σπασμένες τζαμαρίες, οι ληστείες, τα λυκόσκυλα εναντίων των ταραξιών, η απάνθρωπη κλεψιά από το σακίδιο του τραυματισμένου ασιάτη διαδηλωτή, το θέρισμα τριών ανθρώπων για αντεκδίκηση, όλη αυτή η τετραήμερη απόγνωση, ο βρετανικός... «τυφώνα Κατρίνα» όπως ονομάστηκε από τα βρετανικά Μέσα, είναι άραγε το ζοφερό φόντο του μέλλοντός μας;
Δυσχερής η απάντηση, και φυσικά απέχει έτη φωτός από την «απάντηση» -που- «θα υπάρξει», όπως με στομφώδη λεονταρισμό, και αντίστοιχη αφέλεια, δήλωσε ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέηβιντ Κάμερον. Απέχει έτη φωτός και από την δίκαιη μεν αλλά αφελή οργή των βρετανικών Μίντια, που κατηγορούν την αστυνομία για ανικανότητα να πατάξει την άλογη και ληστρική «εξέγερση».
Γράφτηκαν και ακούστηκαν πολλά ήδη για τα ξεχασμένα προάστια των μεγαλουπόλεων: για τις παραγκωνισμένες φτωχογειτονιές, εκεί που η καθημερινή διαβίωση γίνεται βραχνάς, η ζωή φτηναίνει ολοένα περισσότερο, η ανεργία θερίζει όνειρα και ζωές, οι ορίζοντες περικλείονται από υψηλά τείχη κοινωνικών διαχωρισμών και απαξίωσης – εκεί δηλαδή που το μέλλον είναι μια πόρτα κλειδωμένη.
Ναι! Ισως είναι το φόντο του μέλλοντός μας. Η εξέγερση των γκέτο στις γαλλικές μεγαλουπόλεις χθες, στις βρετανικές σήμερα, είναι σποραδικές εικόνες από ένα μέλλον που έρχεται ταχύτατα κατά πάνω μας. Οι νεαροί ταραξίες της Βρετανίας και της Γαλλίας, αυθόρμητα και ασύντακτα, θέτουν επί τάπητος αιτήματα και προβλήματα των καιρών, όπως ας πούμε η εξάρθρωση των δομών του κράτους πρόνοιας και η αδυναμία κοινωνικής ενσωμάτωσης πλατιών μαζών που ζουν στις καταφρονεμένες παρυφές της κοινωνίας.
Είναι … «τα απορρίμματα της ανάπτυξης» όπως με προτεσταντική ηθική - και ανάλογη ανοησία - είχε χαρακτηρίσει την δεκαετία του 80 φέρελπις ευρωπαίος πολιτικός, τους χαμηλής ειδίκευσης ανέργους, που δεν έχουν θέση στη νέα εποχή…
Η νέα εποχή ήρθε, με την εξάρθρωση του κράτους Πρόνοιας, με την σταδιακά αυξανόμενη απουσία κρατικής μέριμνας, με τους παραγωγικούς πόρους να μην μπορούν πλέον τροφοδοτήσουν κοινωνικές πολιτικές αφού εξαφανίζονται στην χοάνη των θηριωδών κρατικών ελλειμμάτων. Φυσική κατάληξη φαντάζει αυτό καθώς οι παραγωγικές επενδύσεις, ελέω παγκοσμιοποίησης, μετανάστευσαν στην αχανή Ανατολή και άφησαν την Δύση αναπτυξιακά άνυδρη.
Δεν θα κάνουμε κοινωνιολογία εκ του προχείρου, δεν είμαστε άλλωστε ειδικοί. Απλώς θεωρούμε ότι οι σκηνές αυτές θα επαναλαμβάνονται με επιταχυνόμενη ταχύτητα στο μέλλον, στο μέτρο που πλήθη ανθρώπων θα τίθεται στο περιθώριο της παραγωγικής διαδικασίας και της κοινωνικής ζωής. Δεν έχουμε επίσης την αυταπάτη ότι τα κράτη μπορούν να εφαρμόσουν κοινωνική πολιτική ώστε να ενσωματώσουν τους απελπισμένους.
Ετσι κι αλλιώς Δημόσιο χρήμα για κοινωνικές πολιτικές δεν υπάρχει, και το ιδιωτικό μετά την βασιλεία του ρηγκανοθατσερισμού, είναι μεν αρκετό, όμως είτε είναι ενθυλακωμένο σε απαραβίαστους οικονομικούς παραδείσους, είτε επενδεδυμένο, για να πολλαπλασιαστεί από τις ρακένδυτες μάζες της Ανατολής. Το εντυπωσιακό είναι ότι οι ευρωπαίοι πολιτικοί ξέρουν αυτό που έρχεται αλλά είναι αδύναμοι να το αντιμετωπίσουν γιατί είναι αδύνατοι να αντιμετωπίσουν τους κατόχους του χρήματος…
ΥΓ: Όχι, δεν αναφέρθηκα στον Δεκέμβρη του 2008. Θεωρώ ότι οι Δεκέμβρηδες του 2008 για την Ελλάδα θα έρθουν στο μέλλον. Θα είναι γνήσιο τέκνο της οργής των απελπισμένων και δεν θα έχουν καμιά σχέση με καλομαθημένους δήθεν αντιεξουσιαστές, με «αγανακτισμένους» που την κοπάνησαν για τις παραλίες, με προβοκάτορες της αστυνομίας που δεν λείπουν από κάθε αναστάτωση, και με αυτάρεσκους καθοδηγητές κάποιων «συνιστωσών» - όλους δηλαδή όσους αποτέλεσαν το μωσαϊκό των τελευταίων μηνών.
Δυσχερής η απάντηση, και φυσικά απέχει έτη φωτός από την «απάντηση» -που- «θα υπάρξει», όπως με στομφώδη λεονταρισμό, και αντίστοιχη αφέλεια, δήλωσε ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέηβιντ Κάμερον. Απέχει έτη φωτός και από την δίκαιη μεν αλλά αφελή οργή των βρετανικών Μίντια, που κατηγορούν την αστυνομία για ανικανότητα να πατάξει την άλογη και ληστρική «εξέγερση».
Γράφτηκαν και ακούστηκαν πολλά ήδη για τα ξεχασμένα προάστια των μεγαλουπόλεων: για τις παραγκωνισμένες φτωχογειτονιές, εκεί που η καθημερινή διαβίωση γίνεται βραχνάς, η ζωή φτηναίνει ολοένα περισσότερο, η ανεργία θερίζει όνειρα και ζωές, οι ορίζοντες περικλείονται από υψηλά τείχη κοινωνικών διαχωρισμών και απαξίωσης – εκεί δηλαδή που το μέλλον είναι μια πόρτα κλειδωμένη.
Ναι! Ισως είναι το φόντο του μέλλοντός μας. Η εξέγερση των γκέτο στις γαλλικές μεγαλουπόλεις χθες, στις βρετανικές σήμερα, είναι σποραδικές εικόνες από ένα μέλλον που έρχεται ταχύτατα κατά πάνω μας. Οι νεαροί ταραξίες της Βρετανίας και της Γαλλίας, αυθόρμητα και ασύντακτα, θέτουν επί τάπητος αιτήματα και προβλήματα των καιρών, όπως ας πούμε η εξάρθρωση των δομών του κράτους πρόνοιας και η αδυναμία κοινωνικής ενσωμάτωσης πλατιών μαζών που ζουν στις καταφρονεμένες παρυφές της κοινωνίας.
Είναι … «τα απορρίμματα της ανάπτυξης» όπως με προτεσταντική ηθική - και ανάλογη ανοησία - είχε χαρακτηρίσει την δεκαετία του 80 φέρελπις ευρωπαίος πολιτικός, τους χαμηλής ειδίκευσης ανέργους, που δεν έχουν θέση στη νέα εποχή…
Η νέα εποχή ήρθε, με την εξάρθρωση του κράτους Πρόνοιας, με την σταδιακά αυξανόμενη απουσία κρατικής μέριμνας, με τους παραγωγικούς πόρους να μην μπορούν πλέον τροφοδοτήσουν κοινωνικές πολιτικές αφού εξαφανίζονται στην χοάνη των θηριωδών κρατικών ελλειμμάτων. Φυσική κατάληξη φαντάζει αυτό καθώς οι παραγωγικές επενδύσεις, ελέω παγκοσμιοποίησης, μετανάστευσαν στην αχανή Ανατολή και άφησαν την Δύση αναπτυξιακά άνυδρη.Δεν θα κάνουμε κοινωνιολογία εκ του προχείρου, δεν είμαστε άλλωστε ειδικοί. Απλώς θεωρούμε ότι οι σκηνές αυτές θα επαναλαμβάνονται με επιταχυνόμενη ταχύτητα στο μέλλον, στο μέτρο που πλήθη ανθρώπων θα τίθεται στο περιθώριο της παραγωγικής διαδικασίας και της κοινωνικής ζωής. Δεν έχουμε επίσης την αυταπάτη ότι τα κράτη μπορούν να εφαρμόσουν κοινωνική πολιτική ώστε να ενσωματώσουν τους απελπισμένους.
Ετσι κι αλλιώς Δημόσιο χρήμα για κοινωνικές πολιτικές δεν υπάρχει, και το ιδιωτικό μετά την βασιλεία του ρηγκανοθατσερισμού, είναι μεν αρκετό, όμως είτε είναι ενθυλακωμένο σε απαραβίαστους οικονομικούς παραδείσους, είτε επενδεδυμένο, για να πολλαπλασιαστεί από τις ρακένδυτες μάζες της Ανατολής. Το εντυπωσιακό είναι ότι οι ευρωπαίοι πολιτικοί ξέρουν αυτό που έρχεται αλλά είναι αδύναμοι να το αντιμετωπίσουν γιατί είναι αδύνατοι να αντιμετωπίσουν τους κατόχους του χρήματος…
ΥΓ: Όχι, δεν αναφέρθηκα στον Δεκέμβρη του 2008. Θεωρώ ότι οι Δεκέμβρηδες του 2008 για την Ελλάδα θα έρθουν στο μέλλον. Θα είναι γνήσιο τέκνο της οργής των απελπισμένων και δεν θα έχουν καμιά σχέση με καλομαθημένους δήθεν αντιεξουσιαστές, με «αγανακτισμένους» που την κοπάνησαν για τις παραλίες, με προβοκάτορες της αστυνομίας που δεν λείπουν από κάθε αναστάτωση, και με αυτάρεσκους καθοδηγητές κάποιων «συνιστωσών» - όλους δηλαδή όσους αποτέλεσαν το μωσαϊκό των τελευταίων μηνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου