Αντιμετωπος με τον Θανατο

Στην Αιγινα κατεληξα μετα την πολυωρη προετοιμασια της αυριανης μερας,εδω γεννηθηκα,εδω ειναι που θα αφησω το μοναδικο προσωπο που ειχα στην ζωη μου,σημερα καταλαβα ποσο δυνατοι ειμαστε τελικα γιατι δεν περιμενα ποτε να εχω την αντοχη να ακουσω το νεο και να μπορω να συνεχισω,εμεινα μονος μου μαζι της πριν την παρουν,ηταν σαν να κοιμοταν,ενα κορμι που επανω του εκλαψα και ουρλιαξα και ζητησα συγνωμη,εκανα οτι επρεπε και πηρα το τραινο για τον Πειραια και απο εκει εφτασα εδω.

Ολη η μερα περασε με συγγενεις που ετοιμασαν οτι χρειαστηκε απο αυτην την πλευρα,κουβεντιαζαν διαφορα θεματα για να μην με φερνουν στην δυσκολη κατασταση να θυμηθω η να εξηγησω.

Ειναι οδυνηρη αυτη η μερα για την ζωη μου,εδω τωρα ειναι καλα,το ασχημο θα ειναι οταν επιστρεψω παλι στην Αθηνα.

Αυτο που επικρατει μεσα μου ειναι ενα κενο τεραστιο,μια απογνωση σιωπηλη που θελει να φωναξει αλλα σιωπα,ενα γιατι με την εννοια οτι δεν περιμενα να φυγει ετσι,δεν περιμενα οτι μια νοσηλεια θα την εφερνε στον θανατο οταν η επιλογη μου αυτη εγινε για να σωθει απο την αρνηση της να παιρνει τα φαρμακα της.

Δνε ειμαι ο μονος που βρισκεται σε αυτην την θεση και σιγουρα ουτε ο τελευταιος,ολοι περναμε απο αυτο το σταδιο στην ζωη μας,δεν ξερω πλεον τι θα κανω αυριο,δεν ξερω που θα βγει αυτο,το μονο που ξερω ειναι οτι αναγκαστικα θα το αντεξω.

Ευχαριστω ολους που με λιγα λογια μου εδωσαν την συμπαρασταση τους,ειναι σημαντικο σε μια τετοια στιγμη ανθρωποι που δεν σε ξερουν καν να σου γραφουν ενω θα μπορουσαν να σιωπησουν,
Αυριο θα περασω ακομα μια δυσκολη δοκιμασια,δεν την εχω ξαναπερασει,ο Θεος βοηθος.

Kατι που μου συνεβη προχθες το βραδυ με προβληματιζει πολυ,δεν ειμαι προληπτικος,δεν το σκεφτηκα ετσι ουτε προχθες οταν συνεβη,δεν πιστευω σε προειδοποιησεις απο το υπερπεραν αλλα μετα απο αυτο πρεπει να το ξανακοιταξω.

Καθε βραδυ λογω της ζεστης κοιμαμαι με τον ανεμιστηρα ανοιχτο,προχθες το βραδυ καθως εγραφα κατι στο πι-σι και ενω καθε βραδυ εχω τον ανεμιστηρα ανοιχτο,ακουσα κατι,στην αρχη δεν εδωσα σημασια,μετα μου φανηκε παραξενο,επειτα ψιλοτρομαξα και αναρρωτηθηκα απο που ερχεται αυτος ο ηχος,σκεφτηκα οτι ειναι απο εξω αλλα ηταν ηδη πολυ αργα και με τα διπλα τζαμια δεν ακουγεται τετοιος σιωπηλος σχεδον κρυφος ηχος μεσα στο σπιτι,εκανα τον σταυρο μου,ειπα το Πατερ ημων δεν περασε απο το μυαλο μου καθολου οτι σημαινει τιποτα αλλο απο αυτο που απλα ακουγα,μονο σκεφτομουν γιατι το ακουγα.

Τρελλος δεν ειμαι αν τρελλαθω ελπιζω να το καταλαβω,το ξανασκεφτηκα αποψε μιλωντας για τελειως διαφορετικα πραγματα με τους συγγενεις μου.
Αυτο που ακουγα ηταν ψαλμωδια,τον ηχο του ανεμιστηρα σαν ψαλμωδια.....δεν ξερω,δεν το κατανοω,δεν το θεωρησα εκεινη την στιγμη σαν κατι ουσιωδες,απλα με τρομαξε,το αγνωστο ισως.
Εφτασα μεχρι το σημειο να κλεισω τα αυτια μου,οχι απο τον δυνατο ηχο,ηταν ενας ηχος σιωπηλος.
Ποιος ξερει ισως ηταν η προειδοποιηση για το σημερινο συμβαν.