Είναι πολύ πιθανό πως η χθεσινή συμφωνία μπορεί να αποτελέσει τη σωτηρία της ευρωζώνης. Θα πρέπει όμως να αναλογιστούμε τις συνέπειες μιας ευρωπαϊκής δημοσιονομικής ένωσης.
Πρώτα απ όλα, μια τέτοια εξέλιξη σημαίνει και την οικονομική καταστροφή των περισσότερων χωρών της Νοτίου Ευρώπης.
Η διαδικασία αυτή έχει ήδη αρχίσει, και μάλιστα έχει προχωρήσει σημαντικά. Χάρη στην ένταξή τους στην ΟΝΕ, κάποια περιφερειακά κράτη όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, και ως ένα βαθμό η Ισπανία και η Ιταλία, υφίστανται μια βίαιη αποβιομηχάνιση.
Η οικονομική τους αυτονομία και κυριαρχία έχουν εξαφανιστεί. Το μέλλον τους θα είναι αυτό των κρατών υποτελών, και ο ρόλος τους θα είναι παρόμοιος με αυτόν των ευρωπαϊκών αποικιών του 19ου και 20ου αιώνα.
Θα παρέχουν φτηνή εργασία, φτηνές πρώτες ύλες, γεωργικά προϊόντα, και μια έτοιμη αγορά για τα αγαθά και τις υπηρεσίες που θα κατασκευάζουν και θα παρέχουν οι πολύ πιο παραγωγικοί και αποδοτικοί βορειοευρωπαίοι.
Οι πολιτικοί τους ηγέτες, όπως ο άμοιρος Γ. Παπανδρέου της Ελλάδας, θα χάσουν κάθε πολιτική νομιμοποίηση, και θα μετατραπούν σε τοπικούς εκπρόσωπους κάποιων μακρινών δυνάμεων, που θα αναγκάζονται να εφαρμόζουν οικονομικά προγράμματα έξωθεν, με αντάλλαγμα κάποιες χρηματικές επιδοτήσεις.
Την ώρα που αυτά τα κράτη θα οπισθοδρομούν, και θα περιέλθουν σε μια αναχρονιστική οικονομική κατάντια, η Γερμανία θα είναι απασχολημένη, μεταποιούμενη σε μια από τις πιο δυναμικές και παραγωγικές οικονομίες του κόσμου.
Παρά τις γκρίνιες, οι οικονομικές διασώσεις συμφέρουν στους Γερμανούς, αφού τους παρέχουν μια φτηνή διέξοδο για τα προϊόντα που κατασκευάζουν.
Η χτεσινή απόφαση της ΕΕ, σημαίνει πως η Γερμανία πλησιάζει πολύ κοντά στην εκπλήρωση του ονείρου του Μπίσμαρκ, για μια γερμανική οικονομική αυτοκρατορία που θα εκτείνεται από τη Κεντρική Ευρώπη έως την Ανατολική Μεσόγειο.
Στο παρελθόν έχουν υπάρξει αρκετές απόπειρες ενοποίησης της Ευρώπης, από τους Αψβούργους και τους Βουρβόνους, έως τον Ναπολέοντα.
Οι ιδρυτές της ΕΕ είχαν όραμα έναν νέο ειρηνικό κόσμο που θα διαδέχονταν έναν αιώνα πολέμων.
Και όμως, τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο σχεδιασμένο και υπολογισμένο για να φέρει τη κοινωνική αναστάτωση και την εθνική αντίσταση, όσο η χθεσινοβραδινή απονενοημένη κίνηση της διάσωσης του ενιαίου νομίσματος.
(*Ο Peter Oborne είναι κορυφαίος σχολιαστής της Daily Telegraph)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου