Του Περικλή Κοροβέση
Η πολιτική, όπως ασκείται σήμερα, δεν έχει σχέση με τον πολιτικό λόγο, αλλά με τη λεγόμενη επικοινωνία.
Ειδικευμένοι επιστήμονες, διαφημιστές, επικοινωνιολόγοι γράφουν έναν ρόλο που ο ηθοποιός - πολιτικός καλείται να τον παίξει. Το πρώτο μέλημα είναι να λέει αυτά που αρέσουν στον κόσμο, χωρίς ακρότητες, να είναι ήρεμος και μειλίχιος, να δείχνει σιγουριά και βεβαιότητα.
Σε αντίθεση με τη διαφήμιση ενός προϊόντος που μιλούν άλλοι για τις εκπληκτικές του ικανότητες και δυνατότητες, ο πολιτικός πρέπει να διαφημίζει ο ίδιος τον εαυτό του και να βρίσκεται διαρκώς στην επικαιρότητα. Σε αυτό είναι άσος ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Θ. Πάγκαλος που στην ουσία είναι αργόμισθος. Κανείς δεν ξέρει τι κάνει. Συνειδητά λέει πού και πού καμιά μπούρδα και για μέρες ολόκληρες όλα τα μίντια και όλη η Ελλάδα τη σχολιάζουν. Και όπου συναντήσεις άνθρωπο σε ρωτάει: «Ακουσες τι είπε ο Πάγκαλος;»
Στο παιχνίδι της επικοινωνίας είναι και τα ΜΜΕ, κυρίως η τηλεόραση, χωρίς να κάνουν πίσω και τα φιλοκυβερνητικά έντυπα. Στην επικοινωνία, μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα πάντα εκτός από την αλήθεια. Το περίφημο σύνθημα του προεκλογικού κ. Γ. Παπανδρέου, πως «λεφτά υπάρχουν», έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως πολιτική απατεωνιά. Αλλά αυτά έχει η επικοινωνία. Πρέπει να σου πάρει την ψήφο σου με οποιονδήποτε τρόπο και να δώσεις ένα εν λευκώ πληρεξούσιο στην κυβέρνηση για να κάνει ακριβώς τα αντίθετα απ' αυτά που υποσχόταν προεκλογικά.
Πρόβλημα ηθικής δεν υπάρχει στην εξουσία. Ολα δικαιολογούνται και όλα είναι προς το καλό της χώρας. Ακούσαμε πανηγυρισμούς για το νέο σχέδιο Μάρσαλ που, στην ουσία, είναι μια χρεοκοπία. Γιατί επιλεκτική χρεοκοπία δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει βιασμός ευγενών προθέσεων. Το χρέος ποτέ δεν πρόκειται να αποπληρωθεί και θα αναγεννάται.
Υπάρχει και η εμπράγματος εγγύηση. Και είναι αυτή που ενδιαφέρει τους δανειστές. Ο διευθύνων σύμβουλος της Deutsche Bank, J. Ackerman, έχει δηλώσει ότι «τείνω να αμφιβάλλω για το αν η Ελλάδα θα μπορέσει, συν τω χρόνω, να είναι πραγματικά σε θέση να αποπληρώσει τα δάνειά της». Και η Μέρκελ συμπληρώνει: «Ο,τι δώσαμε, θα τα πάρουμε πίσω στο πολλαπλάσιο». Και ο οίκος Fitch ανήγγειλε ήδη την επιλεκτική χρεοκοπία της Ελλάδας.
Μας δανείζουν εν γνώσει τους πως το χρέος που γιγαντώνεται, δεν είναι διαχειρίσιμο. Τότε γιατί το κάνουν; Μήπως είναι μια επένδυση για το μέλλον, σε μια τριτοκοσμική χώρα της Ευρώπης, όπου όλα θα έχουν διαλυθεί, η φτώχεια και η πείνα θα έχουν οδηγήσει αυτόν τον λαό στην εξαθλίωση, αλλά θα είναι πλούσια σε πετρέλαια, σε φυσικό αέριο και ορυκτό πλούτο;
Την ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου στο Ιόνιο επιβεβαίωσε ο υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γ. Μανιάτης. Να είναι αυτή η εμπράγματη εγγύηση; Και τι πετρέλαιο υπάρχει στο Αιγαίο; Και γιατί η Ελλάδα δεν τα κατοχυρώνει με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ); Είναι ηλίου φαεινότερον πως η ομάδα του Γ. Παπανδρέου πάει στις Βρυξέλλες, όχι για να διαπραγματευτεί, αλλά για να πάρει εντολές. Είδε ποτέ κανείς πουθενά τις ελληνικές προτάσεις για το χρέος και ποιες διαπραγματεύσεις έγιναν; Αυτή την υποτέλεια την έχουν υπογραμμίσει όλοι οι σοβαροί αναλυτές, Ελληνες και ξένοι. Η Αργεντινή επαναδιαπραγματεύτηκε το χρέος της και το έκοψε κατά 75%. Η Ελλάδα το δέχτηκε όπως ήταν.
Αλλά τα ερωτήματα δεν τελειώνουν εδώ. Γιατί η Ελλάδα δεν έψαξε και σε άλλες χρηματαγορές; Η Ρωσία μάς έδινε χρήματα κι εμείς δεν τα πήραμε. Οι Κινέζοι γυρίζουν με ένα βαλιτσάκι γουάν και δίνουν ιδιαίτερα χαμηλότοκα δάνεια. Υπάρχει ακόμα και η τράπεζα του Νότου στη Λατινική Αμερική, που είναι το αντίπαλο δέος της Παγκόσμιας Τράπεζας. Κάναμε τίποτα από όλα αυτά; Το θέμα δεν θα έπρεπε να έρθει στη Βουλή για να μάθουμε γιατί δεν έγινε τίποτα;
ΥΓ.: Τελικά μήπως ο Γιωργάκης δεν είναι πρωθυπουργός, αλλά παίζει τον πρωθυπουργό και η πραγματική του δουλειά είναι κλητήρας των Βρυξελλών, των ΗΠΑ και, εσχάτως, του Ισραήλ;
Η πολιτική, όπως ασκείται σήμερα, δεν έχει σχέση με τον πολιτικό λόγο, αλλά με τη λεγόμενη επικοινωνία.
Ειδικευμένοι επιστήμονες, διαφημιστές, επικοινωνιολόγοι γράφουν έναν ρόλο που ο ηθοποιός - πολιτικός καλείται να τον παίξει. Το πρώτο μέλημα είναι να λέει αυτά που αρέσουν στον κόσμο, χωρίς ακρότητες, να είναι ήρεμος και μειλίχιος, να δείχνει σιγουριά και βεβαιότητα.
Σε αντίθεση με τη διαφήμιση ενός προϊόντος που μιλούν άλλοι για τις εκπληκτικές του ικανότητες και δυνατότητες, ο πολιτικός πρέπει να διαφημίζει ο ίδιος τον εαυτό του και να βρίσκεται διαρκώς στην επικαιρότητα. Σε αυτό είναι άσος ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Θ. Πάγκαλος που στην ουσία είναι αργόμισθος. Κανείς δεν ξέρει τι κάνει. Συνειδητά λέει πού και πού καμιά μπούρδα και για μέρες ολόκληρες όλα τα μίντια και όλη η Ελλάδα τη σχολιάζουν. Και όπου συναντήσεις άνθρωπο σε ρωτάει: «Ακουσες τι είπε ο Πάγκαλος;»
Στο παιχνίδι της επικοινωνίας είναι και τα ΜΜΕ, κυρίως η τηλεόραση, χωρίς να κάνουν πίσω και τα φιλοκυβερνητικά έντυπα. Στην επικοινωνία, μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα πάντα εκτός από την αλήθεια. Το περίφημο σύνθημα του προεκλογικού κ. Γ. Παπανδρέου, πως «λεφτά υπάρχουν», έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως πολιτική απατεωνιά. Αλλά αυτά έχει η επικοινωνία. Πρέπει να σου πάρει την ψήφο σου με οποιονδήποτε τρόπο και να δώσεις ένα εν λευκώ πληρεξούσιο στην κυβέρνηση για να κάνει ακριβώς τα αντίθετα απ' αυτά που υποσχόταν προεκλογικά.
Πρόβλημα ηθικής δεν υπάρχει στην εξουσία. Ολα δικαιολογούνται και όλα είναι προς το καλό της χώρας. Ακούσαμε πανηγυρισμούς για το νέο σχέδιο Μάρσαλ που, στην ουσία, είναι μια χρεοκοπία. Γιατί επιλεκτική χρεοκοπία δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει βιασμός ευγενών προθέσεων. Το χρέος ποτέ δεν πρόκειται να αποπληρωθεί και θα αναγεννάται.
Υπάρχει και η εμπράγματος εγγύηση. Και είναι αυτή που ενδιαφέρει τους δανειστές. Ο διευθύνων σύμβουλος της Deutsche Bank, J. Ackerman, έχει δηλώσει ότι «τείνω να αμφιβάλλω για το αν η Ελλάδα θα μπορέσει, συν τω χρόνω, να είναι πραγματικά σε θέση να αποπληρώσει τα δάνειά της». Και η Μέρκελ συμπληρώνει: «Ο,τι δώσαμε, θα τα πάρουμε πίσω στο πολλαπλάσιο». Και ο οίκος Fitch ανήγγειλε ήδη την επιλεκτική χρεοκοπία της Ελλάδας.
Μας δανείζουν εν γνώσει τους πως το χρέος που γιγαντώνεται, δεν είναι διαχειρίσιμο. Τότε γιατί το κάνουν; Μήπως είναι μια επένδυση για το μέλλον, σε μια τριτοκοσμική χώρα της Ευρώπης, όπου όλα θα έχουν διαλυθεί, η φτώχεια και η πείνα θα έχουν οδηγήσει αυτόν τον λαό στην εξαθλίωση, αλλά θα είναι πλούσια σε πετρέλαια, σε φυσικό αέριο και ορυκτό πλούτο;
Την ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου στο Ιόνιο επιβεβαίωσε ο υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γ. Μανιάτης. Να είναι αυτή η εμπράγματη εγγύηση; Και τι πετρέλαιο υπάρχει στο Αιγαίο; Και γιατί η Ελλάδα δεν τα κατοχυρώνει με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ); Είναι ηλίου φαεινότερον πως η ομάδα του Γ. Παπανδρέου πάει στις Βρυξέλλες, όχι για να διαπραγματευτεί, αλλά για να πάρει εντολές. Είδε ποτέ κανείς πουθενά τις ελληνικές προτάσεις για το χρέος και ποιες διαπραγματεύσεις έγιναν; Αυτή την υποτέλεια την έχουν υπογραμμίσει όλοι οι σοβαροί αναλυτές, Ελληνες και ξένοι. Η Αργεντινή επαναδιαπραγματεύτηκε το χρέος της και το έκοψε κατά 75%. Η Ελλάδα το δέχτηκε όπως ήταν.
Αλλά τα ερωτήματα δεν τελειώνουν εδώ. Γιατί η Ελλάδα δεν έψαξε και σε άλλες χρηματαγορές; Η Ρωσία μάς έδινε χρήματα κι εμείς δεν τα πήραμε. Οι Κινέζοι γυρίζουν με ένα βαλιτσάκι γουάν και δίνουν ιδιαίτερα χαμηλότοκα δάνεια. Υπάρχει ακόμα και η τράπεζα του Νότου στη Λατινική Αμερική, που είναι το αντίπαλο δέος της Παγκόσμιας Τράπεζας. Κάναμε τίποτα από όλα αυτά; Το θέμα δεν θα έπρεπε να έρθει στη Βουλή για να μάθουμε γιατί δεν έγινε τίποτα;
ΥΓ.: Τελικά μήπως ο Γιωργάκης δεν είναι πρωθυπουργός, αλλά παίζει τον πρωθυπουργό και η πραγματική του δουλειά είναι κλητήρας των Βρυξελλών, των ΗΠΑ και, εσχάτως, του Ισραήλ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου