Ομολογουμένως δεν είναι νέο, η έλλειψη –έως και απουσία μερικές φορές- της κοινωνικής πολιτικής ειδικά στους τομείς πρόνοιας, από ένα κράτος που υπολειτουργεί, δυσλειτουργεί, ενίοτε δίνει την εντύπωση ότι απαξιεί.
Κατακαλόκαιρο, μες στη ραστώνη του «ανενεργού» Αυγούστου, η παρατήρηση της εν λόγω ειδησεογραφίας, πέραν της πολιτικής και οικονομικής, φέρνει νέα, αλλά και προκαλεί απορίες, σύγχυση, μα κυρίως θλίψη για την κατάντια μας: να μην μπορούμε, εθνικά, να στηρίξουμε ευπαθείς ομάδες που θα οφείλαμε να στηρίζουμε μονίμως, κυρίως, ανυπερθέτως.
«Οι ψυχικά πάσχοντες θα πληρώνουν πλέον για τη νοσηλεία τους», διαβάζω σε ειδησεογραφικό site. Οι πιο αδύναμοι, οι ανίσχυροι όχι μόνο στην τσέπη, αλλά και στη ζωή, καλούνται να συνδράμουν στην κάλυψη των ελλειμμάτων. Οι κρατήσεις στις αναπηρικές συντάξεις που τους δίδονται, αναμένεται να φτάνουν, στην καλύτερη περίπτωση, στο 40%, και θα αποδίδονται στις μονάδες κοινωνικής φροντίδας που τους φιλοξενούν. Ανήκουστο, αδιανόητο, κι όμως προς εφαρμογή, με υπουργική απόφαση της τελευταίας εβδομάδας του Ιουλίου. Σαν απαντήσεις, δρομολογούνται προσφυγές και αγωγές κατά του υπουργού, των διοικητών και των διοικητικών υπαλλήλων που θα την εφαρμόσουν, αλλά και προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, που όμως εκτός από λίγες σε αριθμό, δεν φαίνεται ότι θα ευοδωθούν κιόλας. Η πρόνοια «δεν κάνει παρέα» με την υγεία.
«Έκλεισαν κατασκήνωση για ΑμΕΑ», διαβάζω αλλού. Φέτος, η λειτουργία του αθλητικού θέρετρου της Πιερίας ανεστάλη, λόγω περικοπών στο αρμόδιο υπουργείο, και ως εκ τούτου, κάπου λιγότερα από χίλια άτομα που ανανέωναν κάθε χρόνο το «ραντεβού» τους, δεν βρίσκονται εκεί. Ποιος ανακοίνωσε στον έφηβο με κινητικά προβλήματα ή νοητική υστέρηση, γιατί δεν θα συμμετέχει φέτος σε αθλοπαιδιές με τους φίλους του; Ας σημειωθεί ότι το κόστος λειτουργίας της -άρτιας από κάθε άποψη- κατασκήνωσης δεν ξεπερνά τα 200.000 ευρώ ανά σεζόν. Η πρόνοια «δεν κάνει παρέα» με τη διαφορετικότητα.
Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ) παρατηρεί και ενίσταται:«Πλήρης απουσία μέτρων στήριξης των ΑμΕΑ στο νέο νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση». Πραγματικά προκαλεί θλιβερή εντύπωση η απουσία έστω και κάποιων λέξεων στο κείμενο Έκθεσης Δημόσιας Διαβούλευσης, το οποίο έχει αναρτηθεί στην ηλεκτρονική σελίδα της Βουλής. Η πρόνοια «δεν κάνει παρέα» με την παιδεία.
Γιατί η πρόνοια «δεν έχει φίλους», αλλά μόνο λειτουργούς που την υπηρετούν «στο περίπου» μόνο όταν έχουν, δήθεν, αντισταθμιστικά οφέλη; Πριν από ένα μήνα η Αθήνα παρουσιαζόταν ως μια απίστευτα φιλόξενη και οργανωμένη πόλη, λόγω της τέλεσης σε αυτήν των Special Olympics. Ήταν ποτέ κάτι τέτοιο;
Η πρόνοια «δεν έχει φίλους», γιατί η αδιαλλαξία των λειτουργών της σε νοοτροπία και θέσεις δεν δίνει χώρο σε εναλλακτικές κοινωνικές δράσεις. Τα «βολέματα» και οι παγιωμένες καταστάσεις, έχουν κι εδώ την τιμητική τους. Μόνο που εδώ τα πράγματα είναι από ευερέθιστα έως εύθραυστα. Κι όμως, κανείς δεν τα αντιμετωπίζει αναλόγως…
Έτσι, η πρόνοια δεν έχει φίλους και, αναπόφευκτα, οι φίλοι -της ζωής- δεν έχουν πρόνοια.
Μα την αλήθεια… τι άδικα, φθηνά & απεχθή deals…;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου