Χειμωνας

Τα πρέπει μου πιο δυνατά απο τα θέλω μου είναι
ρίχνω στην άβυσσο βουτιά και μου φωνάζει μείνε.
Οι νύχτες είναι σιωπηλές και το σκοτάδι χάδι
εσύ όλο έρχεσαι μου λές κι εγω φιλάω το βράδυ.

Το στρώμα έγινε κορμί και επάνω μου έχει πέσει
ας ήταν μόνο η αφορμή σε αυτό που θα μας δέσει
Μέχρι να έρθει η αυγή θα μ'εχεις ξεπεράσει
εσύ πατάς σε μια πληγή κι εγώ έχω γεράσει.

Σε δρόμους άδειους,σκοτεινούς θα αφήσω το κορμί μου
εκεί που πια δεν φτάνει ο νούς και η αναπνοή μου
Ελα ξανά όπως παλιά κι ας είναι ενα ψέμμα
Σε όσα η αγάπη κυβερνά απ΄την αρχή ως το τέρμα.

Το μέλλον που έρχεται σκληρό κι η ερημιά μεγάλη
άλλο ν αντέξω δεν μπορώ,χειμώνας ήρθε πάλι.
Τα θέλω μου τα αναζητώ αλλά δεν τα αντέχω
εγώ  που όλα τα ήθελα τίποτα πια δεν έχω.