Περναω την μερα στον υπολογιστη,η απελπισια στην χωρα εχει φτασει και μεσα στο δωματιο μου,διεξοδοι για κανεναν απο πουθενα,οποτε μιλαω με συγγενεις η φιλους η ιδια αισθηση μενει τελικα,αδιεξοδο.
Δεν διαβαζω αναρτησεις δικες μου πριν απο τον Αυγουστο,δεν θελω να μου θυμιζουν τι περναγα τοτε,θυμαμαι φυσικα δεν ξεχασα αλλα το να επαναλαμβανω πιεστικα τις μνημες εκεινες δεν με βοηθαει καθολου.
Σκεψεις πολλες,απο την χειροτερη εως την λιγοτερο κακη,για αισιοδοξες δεν το συζηταω καν,τι μενει λοιπον να δουμε ακομα?
Ακουω αναλυσεις,διαβαζω γνωμες,ξαφνικα οτι γυρισαμε τοσο πισω ουτε σε ταινια επιστημονικης φαντασιας σκεφτομαι,και νευριαζω και απογοητευομαι,και θλιβομαι για ολα αυτα.
Ερχονται γιορτες,σπουδαια τα λαχανα,Χριστουγεννα σε τετοια ατμοσφαιρα ουτε μεγαλη Παρασκευη να ηταν,θα στολιστει η πολη....ισως,οι αστεγοι θα την στολιζουν ολη την χρονια ομως,οσοι περιμενουν στα συσιτια,στους δρομους,οι χρηστες ναρκωτικων,οι πορνες,οι εγκατελλειμενοι απο τους δικους τους.
Μερες μοναξιας και παλι,τις θελω τις πιο πολλες φορες,σκεφτομαι να φυγω για να επιζησω η να μεινω και να πεθανω εδω,δεν μπορει να κρατησει πολυ αυτο,ανεργος τοσο καιρο....ποιος νοιαζεται,οχι παντως αυτοι που δηλωνουν οτι θα ενδιαφερθουν για τους οικονομικα αδυναμους.
Φιλοι μου θα ερθουν και χειροτερα,ολοι ελπιζουμε πως οχι αλλα θα ερθουν,οσοι μεινουν δυνατοι θα επιβιωσουν,κριμα για τους υπολοιπους.
Αφου δεν ξεσηκωνομαστε αυτο θα ειναι το τιμημα που θα πληρωσουμε.
Αργα η γρηγορα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου