Ε, ο έρμος «ένδοξός μας Βυζαντινισμός» πάλι τη νίλα του τράβηξε αυτές τις μέρες, απ' όσους έχουν προσλάβει την ιστορία μας απ' την (πρωταρχική) φράγκικη οδό -(διότι πλέον οι Βυζαντινές σπουδές στη Δύση έχουν προχωρήσει και τα λένε αλλοιώς). Για «Βυζαντινές ίντριγκες» έγραφαν αυτές τις ημέρες οι εφημερίδες, επαναλαμβάνοντας ένα ακόμα στερεότυπο απ' αυτά που έχει γεννήσει η κατά συνθήκην διαδεδομένη άγνοια. Στερεότυπο που προέρχεται απ' την εποχή του Γίββωνος, ο οποίος περιέγραψε το Βυζάντιο σαν μια ιστορία διαρκούς παρακμής -τίποτα όμως δεν μπορεί να παρακμάζει επί χίλια έτη, το αντίθετο μάλλον. Οπως και να 'χει η «πρώτη εντύπωση» που δημιούργησε ο Γίββων κρατάει για πολλούς Ελληνες, ως φαίνεται, και πάντως για όλο και λιγότερους Δυτικούς, 300 χρόνια τώρα... Η άκρως εκλεπτυσμένη εσωτερική κι εξωτερική πολιτική του Βυζαντίου ήταν λογικό να φαίνεται στα μάτια των Φράγκων, που στο μεταξύ είχαν απομακρυνθεί απ' το ρωμαϊκό προηγούμενο, ως ίντριγκα και συνωμοσία. Τομείς στους οποίους βεβαίως δεν υστερούσαν οι Βυζαντινοί, όπως άλλωστε κάθε μακρόβιος πολιτισμός, πλην όμως δεν ήταν μόνον αυτό. Επειδή, λόγου χάριν εφηύραν το πηρούνι κι έτρωγαν με αυτό το κρέας τους, αυτό δεν σήμαινε πως ήταν ανθρώπινο, όπως ήθελε να νομίσει ή όντως πίστεψε ο δασύτριχος Λιουτπράνδος...
Το άδοξο τέλος του Γιωργάκη.Ο άνθρωπος των Τραπεζών έπεσε, ζήτωσαν οι Τραπεζίτες.
Το πολιτικό σύστημα, πλην Αριστεράς, υφίσταται συντριπτικό πλήγμα -δεν το χρειάζονται οι Τραπεζίτες για να κυβερνήσουν- μπορούν κι από μόνοι τους, χωρίς μεσάζοντες, χωρίς ενδιάμεσους
αλλά πάντα με μία στρατιά κολαούζους: βουλευτές του δικομματισμού και των παραφυάδων του, δημοσιογραφικά φερέφωνα και λοιπούς ψιλούς.
..................................
Μπαίνουμε σε παράξενα τοπία, ο Μπερλουσκόνι που πέφτει στην Ιταλία, ήρθε στην Ελλάδα με το όνομα Παπαδήμος
επικεφαλής μιας κυβέρνησης που συντίθεται από άκρως αντικοινοβουλευτικές διαδικασίες, το Σύνταγμα της Ελλάδας ξεσκισμένο και τον λαό σε κατάσταση πολιορκίας.
Παράξενο τοπίο ακόμα και για την Αριστερά, όπου η ΔΗΜ.ΑΡ. του κ. Κουβέλη εξελίσσεται σε μια Ντόρα Μπακογιάννη στα ελαφρώς αριστερά του συστήματος με έναν όχι γόνιμο πλέον, αλλά στείρον ευρωπαϊσμό -δογματικόν τόσο ώστε να δικαιολογεί δηλώσεις του βουλευτή της ΔΗΜ.ΑΡ. και φίλου μου Γρηγόρη Ψαριανού υπέρ του κ. Παπαδήμου και κατά των Ελλήνων που «έτρωγαν τόσα χρόνια τα λεφτά της Ενωσης»...
Οταν, φίλε μου Γρηγόρη, λέγοντας κάτι τέτοια, σε επαινεί η κυρία -στα παλιά μου - τα παπούτσια - τα βιβλία - των μαθητών- Διαμαντοπούλου δηλώνοντας ότι «σώζεις (!) την τιμή (!) της Αριστεράς (!)», τότε θλιμμένη η καρδιά μας (θα έπρεπε και η δική σου)...
* * *Ομως ας επιστρέψουμε στα τρέχοντα.
Αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα ο κοινοβουλευτισμός και συνεπώς η δημοκρατία (η αστική δημοκρατία) κακοποιείται: έχουμε Πρωθυπουργό που δεν εξελέγη
που δεν βασίζεται στη δεδηλωμένη,
που έχει εμπλακεί βαθιά με τη Διαπλοκή καθ' όλον τον επαγγελματικό βίο του, όχι καν έναν άνθρωπο των Τραπεζών αλλά έναν Τραπεζίτη αυτοπροσώπως.
Εναν Τοποτηρητή των Δυτικών Δυνατών,
έναν δοτόν, έναν εντολοδόχο τού
Γκαουλάιτερ ΡΑΪΧενμπαχ.
Οντως habemus Papam, και τι Πάπα! με τιάρα και σπάθη. Οπως και να 'χει
έτσι όπως εξελίσσεται το (γερμανικό) Ευρώ χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία (που αυτές τις μέρες «καίγεται» από διαδηλώσεις), η Λετονία (που ήδη το 10-15% των κατοίκων της έχει μεταναστεύσει λόγω των μέτρων του ΔΝΤ και Σία), η Ισπανία, ακόμα και η Ιταλία
την έχουμε πατήσει σαν τους Συμμάχους των Αθηναίων στη Συμμαχία της Δήλου: μπήκανε ισότιμοι κι έγιναν υποτελείς.
Το ίδιο κι εμείς. Κι όχι μόνον! αλλά αντιμετωπίσαμε με τη σειρά μας, 2.500 χρόνια μετά, απ' τους πρώτους το Μήλιο Δίλημμα (που τότε έθεσαν οι Αθηναίοι στους Μηλίους και πάντοτε θέτουν οι ισχυροί στους ανίσχυρους): «αν αντισταθείτε, θα καταστραφείτε κι αν υποταγείτε, θα τιμωρηθείτε το ίδιο».
Οίηση κι αλαζονεία, θα μου πείτε, ύβρις!
Βεβαίως, εν τέλει, συντρίμμι έγινε η Αθήνα των υβριστών.
Δεν ξέρω αν θα (ξανα)έχει την ίδια μοίρα και η Γερμανία, που δείχνει να έχει μπει πάλι στον «ευρωπαϊκό της πειρασμό», αλλά η κλίκα της Φρανκφούρτης που την (μας) κυβερνάει, δεν δείχνει να χαμπαριάζει από ιστορίες, φιλοσοφίες κι άλλα ουδόλως ανταγωνιστικά πράγματα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου