Αν η τρόικα δεν ζητάει τη μείωση του κατώτατου μισθού ούτε την κατάργηση ή την περικοπή του 13ου και του 14ου μισθού (όπως διαβεβαιώνει ο επίσημος εκπρόσωπος της Κομισιόν), τότε ποιος τα ζητάει; Ποιος τα έβαλε στο τραπέζι; Ποιος τα αποδέχτηκε; Και γιατί τα κουβεντιάζουμε;
Εως τώρα μας διαβεβαίωναν ότι αυτές οι απαιτήσεις εκπορεύονται από την τρόικα. Οταν, όμως, η τρόικα διαψεύδει ότι έχει τέτοιες απαιτήσεις, κάποιος πρέπει να μας πει πώς προέκυψαν, ποιος τις υποστηρίζει, με ποια επιχειρήματα και για ποιον λόγο.
Είναι προσωπικώς ο Πρωθυπουργός, όπως φάνηκε την Παρασκευή στη Βουλή; Είναι κάποιοι άλλοι στην κυβέρνηση; Είναι τα κόμματα που την συγκροτούν; Είναι μήπως οι εργοδοτικές οργανώσεις; Ποιος, τέλος πάντων, αποφάσισε εδώ και δυο, τρεις εβδομάδες να ανοίξει την κουβέντα περί «μισθολογικού κόστους»;
Ερωτώ διότι θέλω να ελπίζω ότι τα ψέματα τελείωσαν. Και ότι μαζί τους πρέπει να τελειώσει το κρυφτούλι μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας.
Ερωτώ ακόμη επειδή φοβούμαι ότι η ελληνική κοινωνία δεν βρίσκεται μπροστά στις δεσμεύσεις που της επιβάλλουν ένα Μνημόνιο ή/και μια δανειακή σύμβαση. Αλλά βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κεκαλυμμένη ιδεολογική επίθεση, η οποία προσπαθεί να την «αναμορφώσει» χωρίς να το λέει.
Κι εδώ πλέον αρχίζουμε να βαδίζουμε σε επικίνδυνα μονοπάτια.
Ολοι αντιληφθήκαμε την ανάγκη θυσιών προκειμένου να αντιμετωπιστεί μια έκτακτη κατάσταση. Ολοι καταλάβαμε ότι η Ελλάδα χρειάζεται προσπάθεια για να παραμείνει στο ευρωπαϊκό νόμισμα και να διασφαλίσει την εθνική πορεία της στον 21ο αιώνα.
Αλλά κανείς δεν συμφώνησε να στείλουμε τη χώρα στο Αναμορφωτήριο, ούτε να διαλύσουμε τις βασικές συντεταγμένες της κοινωνίας μας.
Αν κάποιοι το επιθυμούν, καμία αντίρρηση. Να το πουν, να το υποστηρίξουν και να ζητήσουν την ψήφο του ελληνικού λαού για να το επιβάλουν.
Στη δημοκρατία, δεν γνωρίζω άλλη διαδικασία μεταρρυθμίσεων και κοινωνικών αλλαγών. Διότι στη δημοκρατία, με κουκούλα κυκλοφορούν οι τρομοκράτες και οι τραμπούκοι, όχι οι μεταρρυθμιστές.
Ακόμη περισσότερο που τέτοιες δραματικές αλλαγές χρειάζονται άμεση και ευθεία δημοκρατική νομιμοποίηση. Δεν αρκεί η επίκληση των απαιτήσεων της τρόικας - ακόμη λιγότερο όταν αποδεικνύεται ότι η επίκληση είναι ψευδής…
Χρειάζονται, λοιπόν, εξηγήσεις. Καθαρές κουβέντες. Ποιος ζητάει τι και γιατί. Ποιος επιδιώκει τι και με ποιον τρόπο. Ποιος προτείνει τι και με ποιον σκοπό.
Για έναν πολύ απλό λόγο. Η ελληνική κοινωνία έχει ταλαιπωρηθεί απίστευτα την τελευταία διετία. Οι ανοχές της και οι αντοχές της έχουν εξαντληθεί. Αν κάποιοι δεν το αντιλαμβάνονται, είναι κρίμα. Διότι πολύ φοβούμαι πως, όταν το αντιληφθούν, θα είναι πολύ αργά - κυρίως για τους ίδιους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου