Με 213 «ναι» ψηφίστηκε η νέα δανειακή σύμβαση. Μια σύμβαση, της οποίας οι όροι θα επηρεάσουν τη ζωή εκατομμυρίων Ελλήνων, όχι μόνο της δικής μας γενιάς, αλλά και των επόμενων.
213 βουλευτές ψήφισαν «ναι», γνωρίζοντας ελάχιστα ή και τίποτα για τους όρους της δανειακής σύμβασης, απλώς επειδή πήραν τη διαβεβαίωση ότι θα βρίσκονται στα κομματικά ψηφοδέλτια των επόμενων εκλογών.
213 άνθρωποι, αδιαφόρησαν για τις επιπτώσεις της ψήφου τους, καθισμένοι αναπαυτικά στους δικούς τους μισθούς, τα δικά τους προνόμια, αλλά και στις αμοιβές συζύγων και τέκνων που λαμβάνουν ως «επιστημονικοί συνεργάτες» των πολιτικών τους γραφείων.
Την ίδια ώρα οι Έλληνες παρακολουθούσαν τις αστείες ατάκες του Λαζόπουλου ή κάποιον αγώνα μπάσκετ ή ποδοσφαίρου, ελπίζοντας ότι όλα αυτά αφορούν κάποιους άλλους.
Ξαφνικά, ένα πρωί θα ξυπνήσουν άνεργοι, φτωχοί, νηστικοί και δε θα βρουν φαγητό να φάνε. Θα θελήσουν να ξεσηκωθούν και να βγουν στους δρόμους, αλλά ούτε η πείνα θα τους αφήνει κουράγιο, ούτε τα ΜΑΤ να φωνάξουν μία κουβέντα.
Δεν πειράζει. Ίσως οι Έλληνες έχουν πειστεί ότι αυτή είναι η μοίρα τους, ότι δε γίνεται διαφορετικά, ότι πληρώνουν παλιές αμαρτίες τους (γνωστό παθολογικό σύνδρομο ενοχικότητας), ότι βαδίζουν στο μονόδρομο της «παγκόσμιας οικονομικής κρίσης».
Δεν πειράζει. Αύριο που τα παιδιά τους θα τους ρίχνουν κατάρες για την αδράνειά τους, θα νιώθουν και πάλι αδικημένοι. Αύριο, που δε θα έχουν χώρα θα νιώθουν πάλι κυνηγημένοι. Αύριο που θα θέτουν το πανηλίθιο ερώτημα «Γιατί έτυχε σ’ εμένα;» ας μην περιμένουν απάντηση από κάποιον άλλον, παρά μόνο από τον εαυτό τους.
Διαβάζω στο ρεπορτάζ της Έλενας Λάσκαρη στο euro2day.gr: «Στοιχεία του ΟΟΣΑ που επικαλείται η Τράπεζα της Ελλάδος στην έκθεση για τη νομισματική πολιτική δείχνουν ότι η αποδοτικότητα της συλλογής των εσόδων από ΦΠΑ υστερεί σημαντικά έναντι άλλων χωρών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.
Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα διαμορφώνεται στο 0,51 ενώ στις υπόλοιπες χώρες του ΟΟΣΑ, βάσει στοιχείων του 2008, ο μέσος όρος είναι 0,71. Αυτό αποδίδεται στην ανεπάρκεια του φοροεισπρακτικού και φοροελεγκτικού μηχανισμού και στην εκτεταμένη φοροδιαφυγή, με αποτέλεσμα την πολύ μεγάλη απώλεια εσόδων», αναφέρεται στην έκθεση.
Εάν ήταν εφικτό να επιτύχει η Ελλάδα το 2011 τη μέση αποδοτικότητα των χωρών του ΟΟΣΑ, τότε θα είχε υψηλότερες ετήσιες εισπράξεις ΦΠΑ ύψους 9,8 δισ. ευρώ ή 4,6% του ΑΕΠ.
Με απλά λόγια, θα εξαλειφόταν σχεδόν η ανάγκη λήψης πρόσθετων μέτρων ύψους 11,6 δισ. ευρώ που προβλέπει το μνημόνιο για την ερχόμενη διετία, ή 14 δισ. ευρώ που ζητά το ΔΝΤ θεωρώντας ότι δεν θα επιτευχθούν οι στόχοι είσπραξης εσόδων από την πάταξη της φοροδιαφυγής».
Ούτε μονόδρομος είναι η καταστροφή, ούτε μοίρας καμώματα, ούτε ο κακός θεός και η παγκόσμια κρίση. Πρόκειται περί απλής ευθύνης πολιτών. Η ευθύνη των υπουργών είναι τεράστια, αλλά δεν τιμωρείται.
Το ίδιο τεράστια είναι και η ευθύνη της απραξίας των πολιτών, μόνο η τιμωρία είναι βαριά και δε σηκώνει έφεση. Απολαμβάνουμε τα όσα μας απέμειναν. Κάποιοι, απολαμβάνουν και τα περισσότερα, που είχαν μαζέψει τις παλιότερες ημέρες.
Κι έτσι περνάει ο καιρός δίχως να βλέπουμε τις χειρότερες που έρχονται. Χάνονται κρίσιμες ευκαιρίες ξεσηκωμού, έχοντας μια ελπίδα και μια γενική, αόριστη αισιοδοξία, που ώρες – ώρες θυμίζει γριά με άνοια που περιμένει να την επισκεφτεί ο γιος της που έχει πεθάνει.
Φαίνεται λογικό, λοιπόν, να ανεχόμαστε και την κοροϊδία των υπουργών που στην κυριολεξία παίζουν μαζί μας, από τη στιγμή που ανεχόμαστε να κοροϊδεύουμε οι ίδιοι τους εαυτούς μας αναμένοντας κάποιο θαύμα.
Παρά το γεγονός ότι το υπουργείο Οικονομικών έχει δεσμευθεί ότι μέχρι το τέλος του έτους θα έχει κλείσει 200 εφορίες, έχει προϋπολογίσει, δεσμευτεί και ανακοινώσει ότι θα έχει εισπράξει 2 δισ. ευρώ από ληξιπρόθεσμα χρέη και θα έχει διενεργήσει 10.000 ελέγχους ΦΠΑ με είσπραξη τουλάχιστον του 20% των προστίμων που θα επιβληθούν και 1.300 ελέγχους σε φορολογούμενους με μεγάλη οικονομική επιφάνεια με είσπραξη τουλάχιστον του 50% των προστίμων που θα επιβληθούν.
Επειδή, όμως, το μόνο βέβαιο είναι ότι αυτοί οι στόχοι θα μείνουν στα χαρτιά, τότε τα 11,6 δισ. ευρώ των νέων μέτρων του μνημονίου θα γίνουν αναγκαστικά τα 14 δισ. ευρώ του ΔΝΤ και θα μετατραπούν σε νέα ακόμη εφιαλτικότερα μέτρα.
Ζούμε κουκουλωμένοι κάτω από την άρνηση να αποδεχτούμε την πραγματικότητα. Αν ήταν τραγικό ότι κάποτε ζούσαμε με δανεικά χρήματα, είναι χίλιες φορές τραγικότερο ότι τώρα ζούμε με δανεικό χρόνο.
Η τράπεζα της φαντασίας μας που μας υπόσχεται ότι θα βρεθεί «κάποια λύση», θα αποδειχτεί πολύ σκληρή μαζί μας, όταν έρθει η ώρα να κατασχέσει την εφησυχασμένη κοσμάρα μας. Θα τρομάξουμε, αλλά θα είναι αργά. Ο εφιάλτης θα είναι χειροποίητος από τα δικά μας χεράκια και ο θρήνος θα είναι πολυτέλεια, αλλά κυρίως υποκρισία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου