Ο επισκεπτης μπηκε απο την μπροστινη πορτα,ειχαμε καθησει για φαγητο,δεν ειχαμε πολλα αλλα ειμαστε χαρουμενοι,τον περιμεναμε με αγωνια,ειχε πει οτι ηρθε να μας βοηθησει.
Του δωσαμε καρεκλα να καθησει,μας μιλησε με ομορφα λογια,κοιταγαμε χωρις να πιστευουμε οτι μπορει να ειναι αληθεια,τον κερασαμε κρασι.
Το σπιτι μας ηταν φτωχικο,δεν κερδιζαμε πολλα,χρονια τωρα σιγα-σιγα προσπαθουσαμε να το ανακαινισουμε,ολα ηταν ακριβα,πιστευαμε οτι καποια στιγμη θα τα καταφερναμε.
Μας μιλησε για τα σχεδια του,ακουγαμε και δεν πιστευαμε,χρονια τωρα καποιοι αλλοι ειχαν κτισει γυρω μας τεραστια σπιτια,πλουσια,εμεις αναρωτιομαστε με τι λεφτα ειχαν γινει ολα αυτα,ακρη δεν βρισκαμε ομως.
Αρχισαμε το φαγητο,ολα ηταν αισιοδοξα εως οτου κτυπησε η πορτα.
Ηταν οι διπλανοι μας οι γειτονες,μας μιλησαν για το σπιτι μας,επρεπε να φυγουμε ειπαν,το χρωστουσαμε,επρεπε η να πληρωσουμε η να το αδειασουμε το συντομοτερο.
Μας κοπηκε η ορεξη ξαφνικα,κοιταξαμε τον επισκεπτη,ελπιζαμε στην βοηθεια του,σηκωθηκε ηρεμος με χαμογελο,σιγουρος.
Μην φοβαστε ειπε,δεν θα χρειαστει να φυγετε,αυτοι δεν ξερουν τι τους γινετε,θα τους δειξω ομως εγω.
Καθως μας τα ελεγε αυτα το χερι του μπηκε στην μεσα τσεπη του σακκακιου του,και εβγαλε ενα οπλο.
Κοιταξε αν ειναι οπλισμενο και οταν βεβαιωθηκε οτι ειναι το ακουμπησε στο τραπεζι.
Εμεις ανησυχοι σταματησαμε το φαγητο,ακουγαμε τι μας ελεγε,ειχαμε αγωνια για το μελλον μας στο σπιτι.
Μας ζητησε να τον αφησουμε να μιλησει με τους γειτονες να βρει μια ακρη και το επιτρεψαμε,καθησαμε και περιμεναμε με αγχος,καποιοι ελεγαν τα χειροτερα,οτι θα μεινουμε στον δρομο,χωρις φαγητο,χωρις σπιτι.
Την ωρα που μαζευαμε το τραπεζι γυρισε,δεν ειχε πλεον το χαμογελο που ειχε πριν,μας ειπε οτι τελικα καταφερε να μην χασουμε το σπιτι,αλλα επρεπε να πληρωσουμε το χρεος.
Εμεις χρεος δεν ειχαμε,κοιταξε ο ενας τον αλλον,απο που ειχε ερθει αυτο το χρεος?
Μας ειπε οτι δεν ειχε αλλη λυση,μας κοιταξε στα ματια με ηρεμο βλεμμα.
Σηκωσε το πιστολι απο το τραπεζι....
Και μας πυροβολησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου