Πεντε λεπτα απο το κεντρο ζω και ομως δεν ειναι τιποτα πλεον το ιδιο,αλλα προσωπα,παραξενα και εξερευνητικα βλεμματα,με στεναχωρει η φτωχεια που συναντω σε καθε βημα μου,οι ζητιανοι που υπαρχουν σε καθε γωνια,τα θολα βλεμματα των παιδιων που ψαχνουν για την δοση τους,οι ηλικιωμενοι που ταλαιπωρουνται διοτι χρειαζεται να τρεχουν στις δημοσιες υπηρεσιες για δουλειες τους.
Η πολη δεν ειναι οπως πριν,καποτε υπηρχε αισιοδοξια,τωρα σε εργασιμη ημερα η Σταδιου ειναι ερημωμενη,λιγος κοσμος κυκλοφορει στο Συνταγμα,η Ομονοια να αγχωνεσαι πως θα περασεις αναμεσα απο περιπτερα και τους διαφορους που σε σκαναρουν με το κοιταγμα τους.
Και βρισκεις τα παντα πλεον,δεν υπαρχουν ταμπου,στον Μεταξα απ'εξω να καθησεις πεντε λεπτα,σου ερχεται ο Μαυρος και σου προτεινει ....μαυρο,μετα περπατωντας μπορεις να αγορασεις οτι παρανομο χρειαζεσαι,απο τσιγαρα μεχρι ηρωινη.
Τελος τα ραντεβου με τους φιλους εξω απο τον Μπακακο...τωρα Ζαρα,εκει ξερανε και απο την Αιγινα να ερχονται,τωρα...παει και αυτο.
Αχαρνων και Βικτωρια,στις ομορφες καφετεριες της πλατειας εχω δεκαετια να καθησω,Πειραιως Αγ.Κωσταντινου δεν περπαταω πλεον ειδικα το βραδυ,η Πλακα εχει νεκρωσει,και μονη διεξοδος για μια βολτα ο πεζοδρομος της Αρεοπαγιτου,και ο τραπεζοδρομος στο Γκαζι.
Αλλαξε η πολη,αλλαξε και η ζωη μας,δεν ξερουμε ποιος ειναι διπλα μας,πως ζει,αν ζει.
Με ολα αυτα που συμβαινουν καθε μερα,ζουγκλα πλεον που λεγοταν πολη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου