H γειτονια μου

Ξεκινησα να παω να γραφτω στο ταμειο ανεργιας σημερα,πρωι,πρωι στην σταση του λεωφωρειου που ερχεται παντα στην ωρα του,χαζεψα με ζηλεια την περιοχη γυρω απο το σπιτι που μενω.
Τα πουλια ειχαν αρχισει απο νωρις το οργιο τους με φωνες και ουρλιαχτα,τοπικα πτηνα της Αυστραλιας που σε κανουν να νομιζεις οτι ζεις στο Τζουρασικ παρκ με τα παραξενα καλεσματα τους,το πρασινο παντου,καθε μονοκατοικια με τον κηπο της,τα δεντρα σε ολη την διαδρομη ηταν σαν δασος και ενοιωσα λιγο τυχερος που βρεθηκα εδω οσο και αν το μυαλο μου ειναι εκει στους δικους μου ανθρωπους,κριμα,εμεις γιατι να μην εχουμε μια τετοια πολη?
Η χωρα μας μας διωχνει,οι προδοτες και οι δοσιλογοι πηραν τις θεσεις των ηγετων και ξεπουλανε την περιουσια που δεν τους ανηκει,μετα με θρασσος μας λενε οτι η παρελαση η χθεσινη ηταν και η καλυτερη,γελοιοι.

Ο δρομος θυμιζει κατι απο ταινιες,δεν ειναι οι πιο πλουσιες συνοικιες εδω,παντου ετσι ειναι,ενα δασος μεσα στην πολη.

Το λεωφωρειο εκανε μιση ωρα να φτασει στον προορισμο μου,Παραματα,μια απο τις πρωτες περιοχες που κατοικηθηκαν με την ελευση των Αγγλων στην νεα αυτη ηπειρο,μια ησυχη εκεινη την ωρα περιοχη,πανεμορφη.

Κατευθυνθηκα αμεσως στο γραφειο που εξυπηρετει τους ανεργους,με καθαρη και ηρεμη κουβεντα μου εξηγησαν τι πρεπει να κανω,επικοινωνησα τηλεφωνικα με συμβουλο ο οποιος πηρε τα στοιχεια μου και μου ειπε οτι θα επικοινωνησουν μαζι μου εκεινοι την επομενη Τριτη,μετα θα μου ζητησουν οτι χαρτια,και το επιδομα θα μπαινει στον λογαριασμο μου απο τις 9 του Απριλη,τοσο απλα.Ολα μεσω τηλεφωνου,σεβασμος στον ανθρωπο,απο οπου και αν ειναι.
Το ιδιο  κανει και ο οαεδ στην Αθηνα σκεφθηκα,σε κανει να απελπιζεσαι που δεν εχεις δουλεια και να νοιωθεις σαν ζητιανος με το να ανεβοκατεβαινεις απο οροφο σε οροφο να βρεις ακρη με το προβλημα σου.

Νοιωθωντας πολυ κουρασμενος απο τα συνεχομενα ξενυχτια πηρα το επομενο λεωφωρειο για το σπιτι,γιατι εδω ολα δουλευουν ρολοι?ποιοι ειναι αυτοι οι πιο εξυπνοι απο εμας που καταφεραν σε διακοσια χρονια οσα δεν καταφεραμε εμεις σε χιλιετιες?
Η κατασταση δεν ειναι καλη ουτε εδω,η βιομηχανια και η παραγωγη της χωρας εχει διαλυθει,η Κινα εχει κυριευσει τα παντα,ευτυχως εχουν ουρανιο και αλλα μεταλα και εχουν διασωθει μεχρι τωρα,μεχρι ποτε θα αντισταθουν στην παγκοσμια κυβερνηση?

Γυρνωντας συνεχισα να θαυμαζω την φυση,η ησυχια σου σπαει τα νευρα,ειδικα αν εχεις ερθει απο μια πολη σαν την Αθηνα,το πρασινο σε αποσβολωνει τελειως,εζησα 8 χρονια εδω,σε αλλη περιοχη παρομοια,αλλα δεν μπορω να το συνηθισω.

Η μπροστινη βεραντα καταλληλη για τις ζεστες νυχτες του καλοκαιριου,αρκει να προσεχω τις αραχνες που απο οτι εχω ακουσει δεν ειναι και τοσο φιλικες,και φυσικα μου λειπεις,οσο πρασινο και να δω,οσο ομορφια,δεν εχει σαν τα ματια σου.

Καντε κλικ στις φωτογραφιες να τις δειτε σε μεγαλο μεγεθος.
Ηδη νοιωθω σαν τον Τζων μπου απο τους Γουωλτονς και την Λωρα απο το μικρο σπιτι στο λιβαδι.