Ο Μ. Ιγνατίου στέλνει τον Παπανδρέου στο ειδικό δικαστήριο!

Ο Μιχάλης Ιγνατίου είναι από τους δημοσιογράφους που έχουν στο ενεργητικό τους σειρά αποκαλύψεων που ουδέποτε αμφισβητήθηκαν. Ειδικά εκείνες που ήταν ενάντια στην τρέχουσα καθεστωτική προπαγάνδα.

Τα στοιχεία και οι περιγραφές του όμως σε πρόσφατο άρθρο του στα «Επίκαιρα», δεν είναι απλώς μία απλή καταγραφή γεγονότων.

Είναι ένα βαρύτατο κατηγορώ που στέλνει τον Παπανδρέου απ' ευθείας στο ειδικό δικαστήριο.

"Ο Παπανδρέου, όχι μόνο μεθόδευσε την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ, αλλά η μεθόδευση έγινε με τρόπο ώστε να μην έχει η χώρα άλλη επιλογή...".

Όταν αυτή η εκτίμηση γίνεται από έναν δημοσιογράφο με ευρυγνωσία στο διεθνές γίγνεσθαι και πρωτογενή ενημέρωση, οι όποιες αμφιβολίες διαλύονται.

Όπως διαλύθηκε και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο από τις ενέργειες του: "Είναι απόλυτα επιβεβαιωμένη η πληροφορία ότι ο κ. Παπανδρέου προετοίμασε το έδαφος παράδοσης της χώρας στο ΔΝΤ, και το πλέον σημαντικό είναι ότι ο ίδιος και ο στενός κύκλος των συνεργατών του αντιλήφθηκαν πολύ αργά –γύρω στο Μάρτιο του 2010– ότι, λόγω της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, η προσφυγή στο Ταμείο ήταν σχεδόν απαγορευτική".

Για να καταλάβετε το μέγεθος της μεθόδευσης, αξίζει να παραθέσουμε τα λεγόμενα του Στρος Καν, που αποκάλυψε ότι το εγχείρημα ήταν ιδέα του Παπανδρέου ενώ ο ίδιος είχε αντιδράσει αφού "Οι Ευρωπαίοι δεν θα δεχόντουσαν ποτέ κάτι τέτοιο"! "Σύμφωνα με τον κ. Στρος-Καν, όταν ο Ελληνας πρωθυπουργός του έθεσε πριν από 14 μήνες την ιδέα προσφυγής στο ΔΝΤ, εκείνος απάντησε ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν θα δεχτούν σε καμία περίπτωση τη μονομερή παρέμβαση του Ταμείου σε μία χώρα της Ευρωζώνης. Η εκτίμηση του Γάλλου πολιτικού επιβεβαιώθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της 11ης Δεκεμβρίου 2009, όταν ο κ. Παπανδρέου έθεσε το θέμα στους ομολόγους του, για να εισπράξει την κατηγορηματική τους άρνηση. Αντ' αυτού, του ζήτησαν διαβεβαιώσεις ότι η Ελλάδα δεν θα κηρύξει στάση πληρωμών!" (Της Κατερίνας Σώκου από την Καθημερινή)

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο - κατηγορητήριο του Μιχάλη Ιγνατίου

Βαριές ευθύνες Παπανδρέου

Ο «πόλεμος» ανακοινώσεων, που ξέσπασε μεταξύ του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου και του πρώην υπουργού Ανδρέα Λοβέρδου, είναι αποκαλυπτικός των διεργασιών που ξεκίνησαν μία εβδομάδα από τη νίκη του ΠΑΣΟΚ, τον Οκτώβριο του 2009, και κατέληξαν στην προσφυγή της Ελλάδας στο σκληρό μηχανισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που οδήγησε σε εξαθλίωση τον ελληνικό λαό.

Οι καταγγελίες του κ. Λοβέρδου, τις οποίες μοιράζονται και άνθρωποι που είχαν γνώση των αποφάσεων του τότε πρωθυπουργού, επιβεβαιώνουν όσα γνωρίζαμε μερικοί εξ ημών, που είχαμε την τύχη να βρισκόμαστε στην Ουάσιγκτον τις ημέρες και τους μήνες που προηγήθηκαν της προσφυγής. Είναι απόλυτα επιβεβαιωμένη η πληροφορία ότι ο κ. Παπανδρέου προετοίμασε το έδαφος παράδοσης της χώρας στο ΔΝΤ, και το πλέον σημαντικό είναι ότι ο ίδιος και ο στενός κύκλος των συνεργατών του αντιλήφθηκαν πολύ αργά –γύρω στο Μάρτιο του 2010– ότι, λόγω της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, η προσφυγή στο Ταμείο ήταν σχεδόν απαγορευτική.

Επομένως, όσοι ομιλούν και ισχυρίζονται ότι οι Ευρωπαίοι, και ειδικά οι Γερμανοί, ήταν αυτοί που εξανάγκασαν τον πρώην πρωθυπουργό να αναζητήσει βοήθεια από τον Ντομινίκ Στρος-Καν ρίχνουν στάχτη στα μάτια των ανύποπτων πολιτών για να μην καταγράψω κάτι χειρότερο: ότι «βιάζουν» την αλήθεια. Άλλωστε, ο κ. Παπανδρέου δεν έκρυψε ότι οδήγησε επί τούτου τη χώρα στο Ταμείο. Στην ανακοίνωσή του αναφέρει τα εξής: «Την ώρα, λοιπόν, που η πολιτική μας δικαιώνεται πλέον και από τους τότε πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ο Ανδρέας Λοβέρδος "θυμήθηκε" σήμερα να αποποιηθεί τον αγώνα μας. Αγώνα στον οποίο συμμετείχε ο ίδιος ως υπουργός με όλες του τις δυνάμεις». Και, βεβαίως, ο «αγώνας» στον οποίο αναφέρεται είναι η μεθοδευμένη και βάση σχεδίου πορεία προς το μηχανισμό.

Ο λόγος για τον οποίο επιτίθεται στον πρώην υπουργό του είναι στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να «ενοχοποιήσει» όλα τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου και όλα τα στελέχη του κόμματος. Κι ας μην κρυβόμαστε πίσω απ' το δάχτυλό μας. Ποιος υπουργός και ποιο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ θα τολμούσε να αντισταθεί στον κ. Παπανδρέου, ο οποίος είχε εκλεγεί από το 44% του ελληνικού λαού, με στόχο –όπως υποσχόταν προεκλογικά– να αλλάξει τα πάντα; Δυστυχώς, ο τότε πρωθυπουργός επέλεξε να αλλάξει τα πάντα μέσω ξένων μηχανισμών και δανειστών, επειδή ΔΕΝ τόλμησε να αναλάβει το πολιτικό κόστος και να κάνει τις αλλαγές που του ζητούσαν οι Ευρωπαίοι. Όσο και να προκαλεί εντύπωση στον αναγνώστη, αμέσως μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, η ΕΕ αλλά και το ΔΝΤ προειδοποίησαν την ελληνική κυβέρνηση ότι πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα, διότι η ελληνική οικονομία είχε πάρει «ασταμάτητο κατήφορο».

Είναι προκλητική η θέση του κ. Παπανδρέου ότι η προσφυγή στο Ταμείο έσωσε την Ελλάδα, διότι η αλήθεια είναι άλλη: Έσυρε τη χώρα ξυπόλητη στ' αγκάθια, διότι έχασε οχτώ μήνες να αναζητεί τρόπους και μεθόδους για να τη «δέσει» στο μηχανισμό, αντί στο διάστημα αυτό να πάρει μέτρα, τα οποία θα ήταν πολύ πιο ανώδυνα απ' αυτά που επέβαλαν οι δανειστές.

Και δεν ισχύει ούτε στο ένα εκατοστό αυτό που αναφέρει στη δήλωσή του ο κ. Παπανδρέου, ότι, δηλαδή, «ολόκληρο το Υπουργικό Συμβούλιο, πρωτοστατούντος του πρωθυπουργού, θέλησε, όλοι θελήσαμε, να αποφύγουμε την ένταξή μας στο μηχανισμό στήριξης. Και αγωνιστήκαμε σκληρά γι' αυτό. Όμως, αυτή η απόφαση [Σ.Σ.: εννοεί το μηχανισμό] αποτέλεσε την καλύτερη επιλογή, την πατριωτική επιλογή υπό τις κρατούσες τότε συνθήκες».

Η επιλογή στην οποία αναφέρεται ο κ. Παπανδρέου ήταν η αρχική απόφασή του. Και η μεθόδευση έγινε με τρόπο ώστε να μην έχει η χώρα άλλη επιλογή...

Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/story/275350/o-m-ignatioy-stelnei-ton-papandreoy-sto-eidiko-dikastirio#ixzz2JXbcUeMj

Ο μονόλογος των νοικοκυραίων.

Επιτέλους η κρίση πλησιάζει στο τέλος της.

Φάνηκε φως στην άκρη του τούνελ.

Όλοι εμείς οι νοικοκυραίοι βρισκόμαστε κοντά στην νίκη.

Όλοι εμείς που θέλουμε να ζήσουμε ήσυχα και ειρηνικά, βρισκόμαστε ένα βήμα πριν την επίτευξη του σκοπού μας.

500 € ο μισθός και 300 η σύνταξη; Γιατί όχι;

Πρόγραμμα Δωρεάν Εργασίας  όπως προτείνει ο Πέτρος Δούκας; Γιατί όχι;

Αρκεί  Εγώ να επιζήσω, και θα επιζήσω!

Γιατί τι έχει να μου προσφέρει ο άλλος; Ο οποιοσδήποτε άλλος.

Τι έχει να μου προσφέρει εκτός από αταξία;  

Και υπάρχει  Άλλος; Και αν ναι ποιος είναι αυτός;

Ποιος μπορεί να μου προσφέρει την σιγουριά μιας υπερδύναμης όπως είναι η Ε.Ε.;

Μικρό και αδύναμο κράτος είμαστε εμείς. Δεν μπορούμε να πούμε όχι. Πως μπορούμε να τα βάλουμε με τους μεγάλους;

Εντάξει το καταλαβαίνω! Πόνεσε η καρδιά μου που είδα την γιαγιά να ανοίγει τον σκουπιδοτενεκέ και να ψάχνει για φαγητό, αλλά τι να κάνω; Έχω οικογένεια, έχω παιδιά να μεγαλώσω.

Και όχι, δεν ανησυχώ για το αν θα είμαι στην θέση της σε λίγα χρόνια.

 Ο Σαμαράς είπε πως η ανάπτυξη είναι προ των πυλών. Θα έρθουν στην Ελλάδα Γερμανοί και Σαουδάραβες επενδυτές.

Δεν θυμάστε στην δεκαετία του ’50 που οι σεΐχηδες αντί για πουρμπουάρ έδιναν ολόχρυσα ρολόγια;

Η ανάπτυξη έρχεται. Το άκουσα και στο MEGA.

Πρέπει όμως πρώτα να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των αγορών και των συνεταίρων στην Ε.Ε.

Ήμασταν για τόσα χρόνια ένα διεφθαρμένο κράτος, ένα κράτος τεμπέληδων.

Τώρα που θα έλθουν οι ξένοι θα μας δείξουν τον σωστό και νόμιμο τρόπο εργασίας.

Δεν είναι σαν και εμάς. Είναι επαγγελματίες, έχουν ηθική, δεν φοροδιαφεύγουν. Ξέρουν το καλό μας.

     

Και ποιος είσαι εσύ που μου αντιμιλάς;

Μια ζωή φοροδιαφεύγεις, μια ζωή λαδώνεις!

Αλλά ήρθε ο Σαμαράς και θα σας βάλει όλους στην θέση σας!

Λαμόγια ε λαμόγια! 

http://toufekiastoskotadi.blogspot.gr/2013/01/blog-post_9.html?spref=tw

Η Παγκοσμιοποιηση και οι λαοι

Ολοι θυμομαστε τον εγκληματια πρωην πρωθυπουργο που φωναζε σε συνεδρια εξωτερικου οτι χρειαζομαστε παγκοσμια κυβερνηση και την χρειαζομαστε γρηγορα.....

 Μετα εφυγε απο την διακυβερνηση της χωρας και ειπαμε αντε ησυχασαμε απο το χαζο παιδι,το παιδι ομως δεν ηταν χαζο γιατι οσα εκανε ηταν η προετοιμασια της παγκοσμιας κυβερνησης και μετα απο αυτον μας ηλθε και το βοδι.

Αυτος εκτος απο οικονομικη διακυβερνηση ζηταει και πολιτικη,και δεν ειναι μονο οι δικοι μας,δεκαδες δημοσιευματα γραφουν για διακεκριμενα αρρωστα μυαλα που ζητανε το ιδιο,ο Παπας,ο Πατριαρχης,πολιτικοι αλλων χωρων,επιστημονες,τι τελικα ειναι η παγκοσμια διακυβερνηση,τι καλο θα φερει στους λαους?

Κανενα καλο δεν θα φερει,αυτο που ζουμε τωρα ειναι μια αποδειξη,κυβερνησεις ανδρεικελα θα επιβαλλουν φασιστικα της αποφασεις τους,η δημοκρατια θα γινει ενας τυπος φεουδαρχιας,ο δημοσιος τομεας θα μειωθει και ο πολιτης θα υποχρεωθει να πληρωνει για υπηρεσιες οπως υγεια,παιδεια και οτι αλλο του παρεχοταν απο το κρατος,σκοπος της παγκοσμιας διακυβερνησης η οποια θα επιβληθει στους λαους μετα απο μια πολυ μεγαλη οικονομικη καταρρευση(περιμενουμε να το δουμε) θα ειναι η απολυτη φτωχοποιηση,η καταργηση της μεσαιας ταξης και η δημιουργια μιας μεριδας υπερπλουσιων ενω οι υπολοιποι θα ζουν μονο για να εργαζονται με ελαχιστο εισοδημα ωστε να ενδιαφερονται μονο για τα προς το ζειν.

Τα κοινωνικα αγαθα οπως ρευμα και νερο θα ιδιωτικοποιηθουν οπως ολα τα υπολοιπα με αποτελεσμα ο λαος να μην εχει την οικονομικη δυνατοτητα να πληρωνει για αυτα,οι δοσιλογοι υποτιθεμενοι κυβερνητες των χωρων θα συνεχιζουν να μαζευουν φορους και χαρατσια χωρις να προσφερουν τιποτα στους πολιτες τους.

Οι μισθοι και οι συνταξεις θα ειναι πολυ χαμηλοι ωστε η πρωην μεσαια ταξη να μην εχει την δυνατοτητα να καταναλωνει,ταξιδευει και με αυτον τον τροπο θα περιοριστει και η μολυνση της ατμοσφαιρας,το ιδιο και με τις τιμες υγρων καυσιμων που θα αυξανονται συνεχως.

Ηδη εχει σχεδιαστει το παγκοσμιο νομισμα,η συζητησεις γινονται συχνοτερες και απο περισσοτερους,αυτο που δεν λενε ομως και που τελικα κρυβεται πισω απο αυτα ειναι το σχεδιο μειωσης του πληθυσμου της γης.

Η Γη κατ'αυτους πρεπει να εχει μεχρι 500 εκατομμυρια πληθυσμο,σημερα ειναι 15 φορες περισσοτερος,πρεπει με καποιο τροπο να μειωθει χωρις να τους προκαλεσει ηθικο διλλημα.

Μεσω ασθενειων,εμβολιων,κακης διατροφης,κακης ποιοτητας νερου,ακομα και με δηλητηριαση μεσω αυτου οπως προτεινει συμβουλος του Ομπαμα θελουν να το καταφερουν.....αυτο ειναι που ονομαζουν Βιωσιμη αναπτυξη,βλεπετε για καθε δολοφονια βρισκουν ενα ωραιο και ευηχο περιγραμμα για να την περιγραφουν.

Αυτη ειναι πολυ απλα η ιδεα της παγκοσμιας κυβερνησης,οικονομικης η πολιτικης,για να ξερετε οταν την ακουτε οτι αυτος που την αναφερει ειναι μελος του κλαμπ των αρρωστων μυαλων που θελει να κυριαρχησει πανω σε εκατομμυρια ανθρωπινες ζωες προκαλωντας τους ατελειωτο πονο.

Γιαυτο ο Γαπ,ο Μπενυ και ολοι αυτοι οι δικοι μας ειναι ακομα πιο αρρωστοι και επικινδυνοι απο τους υπολοιπους.

Για οσους τα θεωρουν αυτα θεωριες συνομωσιας εχω να πω οτι κοιμουνται τον υπνο του δικαιου και οταν ξυπνησουν αν ξυπνησουν θα ειναι πολυ αργα,οι εγκληματιες θα εχουν περατωσει το εργο τους.

Απλά, αρνούμαι

Aρνουμαι να αποδεχθώ οποιοδήποτε νόμο εχει μπεί σέ ισχύ από
την ώρα που προδότες μετατρέψανε την χώρα μου σε χρεοκοπημένο υποκατάστημα παγκόσμιας τράπεζας. Υπάρχει μια αόρατη γραμμή μεταξύ εκείνης της ημέρας και της προηγούμενης . Στέκομαι πάνω της κοντά τρία χρόνια σαν να βρίσκομαι στην ζώνη πολέμου μεταξύ της χώρας μου και του κράτους τους.

Αρνούμαι να αποδεχθώ οποιαδήποτε απόφαση δικαστηρίου που θα στηρίζεται σε αυτούς τους κατοχικούς νόμους και βεβαίως δεν πρόκειται να δείξω κανέναν σεβασμό στους δικαστές που θα κληθούν να με κρίνουν. Τους έχω ήδη καταδικάσει από την ώρα που περίμενα σε εκείνη την γραμμή με τα δυο μου πόδια μες στο κρύο να έρθουν να αποδώσουν την δικαιοσύνη στην οποία ορκίστηκαν να υπηρετούν μέχρι θανάτου.

Αρνούμαι να αποδεχθώ οποιονδήποτε κομματικό υπάλληλο, που έχει πάρει τον τίτλο-φερετζέ- του δημοσίου, ο οποίος θα έχει απαίτηση να βρει την παρανομία μου για να αποδώσει το τίμημα σε χρήμα. Να είναι σε απόσταση ασφαλείας από το χέρι μου όταν θα πατήσει την σφραγίδα του κατασχετηρίου του σπιτιού μου, διότι αυτό το σπίτι δεν έβγαλε ούτε ένα σκουλήκι που να αποδέχεται τα πάντα αρκεί να "πέφτει" ο αιματοβαμμένος του μισθός.

Αρνούμαι να αποδεχθώ γιατρό δημοσίου τομέα όταν θα έρθει η ώρα να έχει ανάγκη την επιστήμη του συμπολίτης μου και θα έχει το θράσος να ζητήσει βιβλιάριο υγείας ή το χρηματικό ποσό που ορίζει ο νόμος για να κάνει αυτό που του επιβάλει ο υπέρτατος νόμος του λειτουργήματος του. Η άρνησή του να τιμήσει τον όρκο του θα είναι και η δική μου άρνηση να σεβαστώ ό,τι πολυτιμότερο έχει.

Αρνούμαι να αποδεχθώ τον όποιον θεσμό ακόμα κατέχει θέση σε αυτή την χώρα. Οι θεσμοί που έμαθα να σέβομαι είναι αυτοί που υπηρετούν την χώρα μου και δεν υπηρετούν καμία άλλη εις το όνομα του κέρδους.

Αρνούμαι να αποδεχθώ τα όρια που θα θέσει ο κάθε υπουργίσκος για το πώς θα διεκδικήσω τα δικαιώματα μου τα οποία έχουν ήδη εξαϋλωθεί από τις υποκλίσεις που έχει κάνει αυτός και οι όμοιοί του στην Μεγάλη Τράπεζα που λέγεται Ευρώπη.

Αρνούμαι να αποδεχθώ ως καθαρό πολιτικό πρόσωπο τον οποιονδήποτε διατηρεί ακόμα και τυπικές σχέσεις, συζητά ή έστω βρίσκεται τυχαία στον ίδιο χώρο με εκπροσώπους χωρών ή ιδρυμάτων που έβαλαν την ζωή μου υποθήκη για τις δικές τους αποθήκες χρήματος.

Αρνούμαι να αποδεχθώ τον κρατικό φρουρό ο οποίος αντί να φυλλάτει την δική μου πλάτη ασκεί βία σε μένα και στους γύρω μου για να μην ματώσει ο κρατικός εχθρός που έχει ασυλία αν και εδώ και τρία χρόνια η ασυλία του άρθηκε όπως άρθηκαν και όλοι οι νόμοι με τις δικές του υπογραφές. Οι κρατικοί φρουροί που προστατεύουν τον εχθρό και όχι τον συνάνθρωπο εδώ και τρία χρόνια μετατράπηκαν συνειδητά, εφόσον δεν παραιτήθηκαν, σε παρακρατικούς.

Αρνούμαι να αποδεχθώ ως Άνθρωπο οποιονδήποτε ψηφοφόρο ή παλαμακιστή του οποιοδήποτε κόμματος συμμετέχει ακόμα και με την παρουσία του μέσα στο Κατοχικό Κοινοβούλιο, αλλά και όλους αυτούς που σπρώχνουν την κατάσταση με οποιαδήποτε κομματική ταμπέλα. Δεν σέβομαι τον μικρό, άνοο, ατομικιστή και επικίνδυνο πολίτη ο οποίος με την κρυφή του ψήφο επιμένει να συντηρεί την χώρα μου σε καταστολή και ψυχική αφαίμαξη. 

Αρνούμαι να αποδεχθώ τον καθημερινό εξευτελισμό του Ανθρώπου, τον βιασμό της αξιοπρέπειας ζωής και θανάτου, τις αυτοκτονίες, την πείνα, την κατάθλιψη, την στέρηση οξυγόνου των δικών μου ονείρων και του διπλανού μου, αλλά και το κομμάτιασμα της χώρας μου με προδοτικά χρεόγραφα. 

Αρνούμαι να θεωρώ ίσους όλους αυτούς που νομίζουν ότι η σιωπή μου είναι και η κατάφαση μου στο προμελετημένο έγκλημα που επιμένουν να συντελούν.
http://kostasxan.blogspot.gr/2013/01/blog-post_5556.html

Greece: How Long Until Junta?

It is often said that to get a glimpse of our future we should study the lessons of the past. Or we can observe the fate of those marching a few steps ahead of us down a road we seem determined to travel. Take Greece. Long hailed as the birthplace of democracy, it is now a poster child for excessive government spending, bloated public sector unions, unfunded entitlements, and stultifying regulations. What happens when the politicians frantically trying to stave off economic collapse finally run out of other people's money?

The hapless Greeks have managed to keep themselves off the front pages for a few months as they burn through their latest cash infusion, courtesy of the German taxpayer. This is no mean feat considering the dire state of the country's economy and the ever-present threat of a Greek debt implosion that could light the fuse for the unwinding of the euro, the opening act of what would surely become a worldwide economic catastrophe.

But the simmering cauldron that is the Greek body politic has not stopped boiling. Widespread misery and despair are breeding lawlessness and violence. The sense that the country is falling apart is emboldeningfringe political parties on both left and right to spew apocalyptic rhetoric, as they inexorably move to fill the vacuum left by Greece's discredited and collapsing center.

Read through the stories appearing everyday in the Greek press (which you might only find buried on the back pages of American newspapers) and you will undoubtedly ask yourself: "How long will these proud people put up with such degradation?"

To combat an explosion of smuggling and tax evasion, the Greek government has increased taxes on home heating oil by 50 percent. To no one's surprise (except perhaps those who believe that taxes don't affect behavior), home heating oil sales plummeted by 75 percent as eight out of 10 Greeks switched to wood-burning stoves. This blew a 400 million euro hole in anticipated tax collections.

And where are Greeks getting all that wood? They are denuding state forests. Environmentalists are going berserk as entire hillsides are being clear cut. It was even reported that an ancient and revered olive tree under which Plato taught his students disappeared one night to be fired up some shivering Greek's chimney. The good news is that now that the trees are disappearing fewer Greeks will be blaming unscrupulous developers or Turkish agents for setting forest fires.

And where is all that smoke going? Into the air around Athens, which has become so laden with soot and smog that authorities are concerned it will precipitate a public health crisis. The proposed solution? The government is promoting the use of modern, ecologically friendly wood-burning stoves! No doubt some minister's brother-in-law can make you a good deal, if you can get the cash.

Strikes are an everyday occurrence, which shouldn't be surprising, as many strikers expect to be paid even when they don't show up for work. Unemployment has passed the 26 percent mark, as Greece vies with Spain for the honor of being Europe's top economic basket case. Youth unemployment has passed an astounding 55 percent. Suicides are skyrocketing as elderly and middle-aged breadwinners see no hope for the future. Barter club scrip is replacing currency as Greeks rediscover the true meaning of money. And while the black market is doing an admirable job forestalling starvation, the consequences on tax revenues have been so dire that the government is considering a ban on cash transactions larger than 500 euros, which would force citizens to use credit cards or other payment methods that leave an audit-able paper trail.

Former Greek deputy Finance Minister Petros Doukas has suggested that the jobless be put to work on a voluntary basis without payment. One can only wonder how this is being received by the horde of former public employees long accustomed to getting paid without working.

A series of small-scale bombings and arson attacks have rattled Athens. Roving bands of club-wielding thugs have targeted immigrants and minorities in vicious drive-by beatings. Gunshots have flown through the windows of politicians who have fallen out of popular favor. An urban guerrilla group whose name translates to the "Circle of Outlaws/Nucleus of Lovers of Lawlessness-Militant Minority" is claiming responsibility for attacking journalists for the crime of defending government policy. Arrests for any of these crimes are rare.

How long before someone gets the clever idea to stage a Reichstag fire?

Study the Greek character and you will find a conundrum of contrasts. On the one hand, you have the caricature of the lazy, tax-evading shirker, sipping ouzo with his buddies in the taverna as he collects money for a no-show government job that his uncle got for him. On the other, you have a fighting spirit so fierce that even Hitler praised the Greeks' martial prowess after he was forced to divert six crack units of the German Twelfth Army to put them down: "For the sake of historical truth I must verify that only the Greeks, of all the adversaries who confronted us, fought with bold courage and highest disregard of death."

Talk about a volatile combination.

Anyone who believes that the situation now spiraling out of control in Greece will end peacefully is dreaming. There is no credible plan for economic recovery. Greek GDP is imploding. Multinational corporations arepulling up stakes, sometimes selling off their Greek operations for one euro just to get out. No foreign investor in his right mind would put money into a new business there, and the local entrepreneurs who try are usually strangled in a tangle of red tape through which no amount of fakelaki can cut. So far the tourism industry is hanging on by a thread as there are many bargains to be had, but when strikes and violence cross the nuisance threshold and the first whiff of foreign casualties hit the news, those international tourists will quickly go elsewhere.

And so the pressure builds and the clock ticks down to the next sustaining bailout payment -- which, at some point, simply won't be there once the Troika is forced to acknowledge that Greek "promises of action" are worth about as much as Penelope's promises to her frustrated suitors.

When the anarchist/communists explode and the fascist/nationalists fight back, will we see a repeat of a civil war that claimed more Greek lives than World War II? How long before a frightened and suffering middle throws its weight behind a junta promising security? Someone will have to restore order when the German money runs out, because it sure won't be German soldiers that are sent to keep the peace.

http://www.huffingtonpost.com/bill-frezza/how-long-until-junta_b_2542993.html

 

Greek pseudo-left leader Tsipras auditions for State Department, IMF

By Bill Van Auken 
26 January 2013

With Greece in deepening crisis, Alexis Tsipras, leader of the SYRIZA (Radical Left Coalition) opposition party, came to the US this week to hold closed-door meetings with State Department and IMF officials and make a series of public appearances.

While the Greek government of Prime Minister Antonis Samaras was employing police-state methods to break a strike by subway workers, Tsipras used his trip to tell US and IMF officials that they have nothing to fear should he come to power.

The latest polls show SYRIZA and the leading party in the existing conservative-social democratic coalition government, New Democracy, in a virtual dead heat. With 27 percent of the vote in the last election, SYRIZA constitutes the main opposition party, and with popular anger growing over unending austerity measures and mass unemployment, there is a real possibility that it could place first in coming elections.

Tsipras used his American tour to reassure the US ruling establishment that if that happens it can count on him and SYRIZA to serve as pillars of capitalist stability, working to suppress the revolutionary strivings of the Greek working class.

“I hope I’ve convinced you that I’m not as dangerous as some people think I am,” Tsipras declared ingratiatingly to an audience in Washington assembled by the Brookings Institution think tank.

On Wednesday, Tsipras held talks at the State Department with US Deputy Assistant Secretary of State Eric Rubin, who is responsible for issues related to Greece, Turkey, Cyprus and the Caucasus, as well as Christopher Smart, the Treasury Department’s deputy assistant secretary for Europe and Eurasia.

And on Thursday, the SYRIZA leader paid a visit to the International Monetary Fund headquarters, meeting there with its number two man, David Lipton, the agency’s first deputy managing director.

Following Tsipras’ meeting at the IMF, the agency released a terse statement acknowledging that Lipton and the SYRIZA leader “had a constructive and sincere discussion on the economic challenges that Greece is facing.”

The State Department has yet to issue any statement on its meeting with Tsipras.

For its part, SYRIZA claimed that, while there were “agreements and disagreements,” the meeting at the State Department revealed a “common assessment” that continuing austerity was not the answer to the Greek economic crisis. The party said that Tsipras assured US officials that he believed Greece had “an important role” to play in assuring international stability and would pursue a foreign policy based on “persistence and consistency.” In other remarks, Tsipras upheld Greece’s commitment to NATO.

Tsipras addressed several audiences while in the US. His most significant speech, delivered Tuesday in Washington at the Brookings Institution, was clearly directed to the American ruling establishment. (The full transcript can be found here).

“Is there really a reason for somebody to be afraid of the left in Greece today?” Tsipras asked the audience midway through his remarks on Tuesday. “I heard the person who spoke before me saying that I represent the radical left [the English translation of his party’s name] … But how are we really radical? Those who engage in scare-mongering will tell you that our party will come to power, rip up our agreements with the European Union and the IMF, take our country out of the euro zone, break off all of Greece’s ties with the cultured—with the civilized West, and then turn Greece into a new North Korea.”

He assured his listeners that SYRIZA’s “goal is to save the country and keep the country in the euro zone.”

His principal proposal, which he referred to repeatedly in his remarks, was a so-called “haircut” for Greece’s public creditors, principally the European Central Bank (ECB) and euro zone countries, similar to the debt forgiveness imposed upon banks and private lenders in October 2011, which cut in half the amount promised in interest on Greek debt.

Tsipras’ remarks made it clear that SYRIZA has no intention of repudiating Greek debt or ripping up the memorandum of understanding on austerity measures between Athens and the so-called troika (the European Commission, the IMF and the European Central Bank), but rather merely wants to renegotiate the terms.

Tsipras was asked by one member of the audience why the Greek people should expect anything different from SYRIZA than from Prime Minister Samaras “who was initially opposed to the memorandum and now supports it.”

“We have become used to the fact of seeing politicians that say one thing … before they get elected and another thing once they come to power,” he replied. “As you see, we only say things that we believe and that we are going to try to implement. We’re not saying anything that’s crazy.”

In point of fact, SYRIZA won 27 percent of the vote last year based on its promise to reverse all previous cuts made by the Greek government and tear up the memorandum. As Tsipras’ comments in Washington made clear, it has no intention of doing anything of the kind. The anti-cuts rhetoric is meant merely to divert the anger of the Greek workers into harmless channels.

Within the Washington establishment, there were expressions of approval for Tsipras’ performance in the US, which was greeted as a further turn to the right by SYRIZA.

"This trip shows the ongoing evolution of his political profile towards more of a social democrat," Domenico Lombardi, a senior fellow at the Brookings Institute and former representative for Italy to the IMF's executive board told the Wall Street Journal. Lombardi, the Journal reported, said that Tsipras's American tour “highlights SYRIZA's shift to a more balanced, politically mature position that could garner further backing in Greece and is more palatable overseas.”

An article posted on the Brookings Institution web site similarly declared: “In a country where leftists have historically been incendiary, prone to violence, and aggressively anti-American, Mr. Tsipras came across as genial, courteous, pragmatic and eager to hear American views … He spoke warmly about President Obama’s inaugural calls for social justice.”

Indeed, in his speech Tuesday, he praised the policies of the Obama administration and the US Federal Reserve Board, while giving a rosy assessment of social conditions within the US.

“One of the things that I notice these past two days that I’ve been in the United States … is that America is a country that does not find itself in a state of depression as Greece is,” he said. “I have not seen any closed shops. I haven’t seen any sad faces. I haven’t seen any signs of hopelessness everywhere. America avoided misery after 2008.”

In his presentation at Columbia University in New York City on Thursday night, Tsipras presented only a slightly more “left” face, attempting to enlist the support of his audience by stressing the growth of fascist forces in Greece organized in the ultra-right Golden Dawn (Chryssi Avghi) party.

He called upon his audience to join with SYRIZA in seeking “to erect a firewall of democracy over fascism and neo-Nazism.”

The political reality is that the double talk of pseudo-left elements like SYRIZA, which denounce austerity in words while supporting capitalist stability and the European Union in practice, has fueled the growth of Golden Dawn, allowing the fascists to pose as the militant opponents of the EU, the bankers and the political establishment of which SYRIZA is a part.

http://www.wsws.org/en/articles/2013/01/26/tsip-j26.html

Οδοφράγματα στον Μονόδρομο

ΣΥΡΙΖΑ παντού!

Αυτό συμβαίνει, αν κρίνουμε από την κυβερνητική πολιτική, όπως διαμορφώνεται τις τελευταίες μέρες – όποια πέτρα

κι αν σηκώσεις από κάτω δεν υπάρχουν τα μέτρα της Τρόικας, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ. Στα σπίτια που πεινάνε τα παιδιά, το φαΐ δεν τους το έχει κλέψει ο κ.Στουρνάρας, αλλά η συνιστώσα Ρόζα.

Αυτή η σατανική συνιστώσα βρίσκεται πίσω απ’ τη συγκάλυψη τηςφοροδιαφυγής και σε κάποια γιάφκα ΣΥΡΙΖαίων γράφονται τα τελευταία σημειώματα των αυτοχείρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει που η Αστυνομία δεν έπιασε τουςαληταράδες που επετέθησαν στα γραφεία της Ν.Δ. κι όχι ο κ. Δένδιας.

Δεν φτάνει που δεν είμαστε καλά, δεν είμαστε και με τα καλά μας.

Το Μνημόνιο είναι το ίδιο και υπαγορεύει το ίδιο μια ακροδεξιάνεοφιλελεύθερη πολιτική.

Τα μέτρα που πάρθηκαν, τα μέτρα που παίρνονται και τα μέτρα που θα παρθούν ήταν, είναι και θα είναι ακροδεξιά νεοφιλελεύθερα μέτρα.

Η κυβέρνηση δεν έχει μόνον την υποχρέωση, Μνημονίου ένεκεν, να παίρνει αυτά τα μέτρα, αλλά βεβαίως και να τα υποστηρίζει.

Συνεπώς τα οικονομικά μέτρα, θα συνοδεύονται από πολιτικά μέτρα. Μέτρα καταστολής τα δεύτερα, για να εφαρμόζονται τα πρώτα.

Αυτό δεν συνιστά μόνον μια διαρκή σύγκρουση της κυβέρνησης με τα μέρη εκείνα της κοινωνίας (σχεδόν το όλον) που υφίστανται αυτά τα οικονομικά μέτρα, αλλά και μια διαρκή ολίσθηση της κυβέρνησης προς τον αυταρχισμό και τηνκαταστολή για να τα εφαρμόσει.

Η κυβέρνηση συγκρούεται πλέον μετωπικά με την κοινωνία, όπως όταν παίρνει γενικά μέτρα (π.χ. φορολογικό) και ταυτοχρόνως συγκρούεται, επίσης μετωπικά, με τα μέρη εκείνα της κοινωνίας που αντιδρούν, όταν έρχεται η σειρά τους (π.χ. ενιαίο μισθολόγιο κι εργαζόμενοι στο μετρό).

Στην πρώτη περίπτωση η θεσμική εκτροπή εκφράζεται με τρόπους όπως τα προεδρικά διατάγματα και οι αναγκαστικοί εφαρμοστικοί νόμοι, στη δεύτερη με ανοιχτή καταστολή, επιστρατεύσεις και επιτάξεις.

Και στις δύο περιπτώσεις τα ακροδεξιά νεοφιλελεύθερα οικονομικά μέτραυποστηρίζονται από ακροδεξιά ανελεύθερα πολιτικά μέτρα.

Με έναν λόγο η παρέκβαση ακόμα και η εκτροπή απ’ το πολίτευμα τείνει να πάρει χαρακτηριστικά μονόδρομου.

Το ερώτημα είναι πόσο μακριά και για πόσον καιρό θα μπορέσει η κυβέρνηση να βαδίζει και να κινείται μέσα σε αυτήν του κακού τη στράτα.

Αν ο στόχος είναι τα 350 Ευρώ βασικός (ΔΝΤ και ΣΙΑ) τότε ο δρόμος είναιμακρύς

και πιθανόν γεμάτος οδοφράγματα. Η πολιτική της κυβέρνησης προς όλους να κάτσουν σούζα, μπορεί πλέον να είναι ο δικός της μόνος δρόμος, αλλά έτσι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία κινδυνεύει να μετατραπεί ανοιχτά και ξεκάθαρα σε έναν Κολονέλο Μνημόνιο,

που θα έχει τόση σχέση με τη δημοκρατία όσο τα αποφασίζομεν και διατάσσομεν της Μπούντεσμπανκ και της Μπούντεσβερ.

Εως τώρα η κυβέρνηση σημείωσε αρκετές επιτυχίες κατά του κόσμου τηςεργασίας κυρίως διότι τον σαλαμοποιούσε στρέφοντας το ένα στρώμα (της ίδιας τάξης) κατά του άλλου και

διότι η παραπληροφόρηση έκανε το θαύμα της ενοχοποιώντας τους πάντες (π.χ. 100.000 συντάξεις μαϊμού, που όμως είναι κατά 95.000 λιγότερες).

Από δω και πέρα όμως οι ρόλοι έχουν ξεκαθαρίσει και οι δρόμοι έχουν στενέψει. Ενας – ένας θα έρχεται η σειρά του. Αν ένας – ένας περιμένει να έρθει η σειρά του για να αντιδράσει, η γκιλοτίνα θα συνεχίσει να κόβει κεφάλια. Αν η πληθύς των μελλοθάνατων αντιδράσει πριν να έρθει του καθενός η σειρά, ή μάλλον πριν να έρχεται του καθενός η σειρά, όπως κατ’ επανάληψιν έχει ως τώρα συμβεί, τότε και μόνον τότε

η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με το έργο της, χωρίς να μπορεί πια να το διαχειρισθεί.

Η κυβέρνηση θα είναι αναγκασμένη, όσον οι ημέρες, να γίνεται όλο και πιοαυταρχική, στηρίζοντας τα επώδυνα οικονομικά μέτρα που θα παίρνει με αυθάδηπολιτικά μέτρα καταστολής στα όρια (ή και εκτός) του πολιτεύματος.

Βρισκόμαστε σε σημείο καμπής...

 

 

Υ.Γ. Αν οι σαχλαμάρες που είπε ο κ. Κουράκης, να φορολογούνταιδηλαδή οι πολίτες αναλόγως της πίστης τους,

μάλιστα να τη δηλώνουν στη φορολογική τους δήλωση (όπως ήθελε ο μακαρίτης Χριστόδουλος να γίνεται στις ταυτότητες) είναι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, τότε ο σκοταδισμός δεν είναι βαθιά νυχτωμένος, αλλά κυκλοφορεί μέρα μεσημέρι.

Τέτοιες θέσεις (;) του ΣΥΡΙΖΑ [που αφορούν στο 95% των Ελλήνων και συνεπάγονται έναν ακόμα φόρο – εκτός κι αν αρνηθούν (!) την πίστη τους] δεν τις έχω διαβάσει στο Πρόγραμμά του.

Καλό θα ήταν το θέμα αυτό να ξεκαθαρισθεί αμέσως, ώστε οι πολίτες να ξέρουν, αν θα ψηφίσουν το Πρόγραμμα κάθε κόμματος ή τη μούρλα κάθε μέλους του.

www.enikos.gr