Χωρις ιδιαιτερο λογο αισθανομαι κομμενος στη μεση σημερα,αυτο συνηθως το παθαινω οταν αλλαζει ο καιρος,ειναι ο τραυματισμος μου στην μεση που το δημιουργει αυτο.
Ειναι ενα συναισθημα οτι δεν συνδεεται το ενα μερος του σωματος μου με το αλλο,κομμενα ποδια,πονος και μια ταση αδυναμιας.
Αυτο ειδικα τις μερες που εχω να τρεξω απο εδω και απο εκει ειναι πολυ οδυνηρο.
Οπως ειχα προγραμματισει σημερα πηγα στο υπουργειο Υγειας και ανεφερα το αισχρο φερσιμο του γιατρου που αδιαφορησε τελειως για την μεταφορα της μητερας μου στην νευρολογικη κλινικη του Γενικου Κρατικου.
Ως εκ θαυματος με πηραν τηλεφωνο το μεσημερι και με ενημερωσαν οτι θα το τακτοποιησουν το θεμα και θα μεταφερθει τελικα η μητερα μου εκει.
Ας περιμενω να δω.
Συζητησα και το ενδεχομενο της μονιμης παραμονης της σε ενα χωρο που θα την προσεχουν και θα φροντιζουν να παιρνει τα φαρμακα της μια και η ιδια αρνειται,το προβλημα ειναι οτι πουθενα δεν θα δεχθουν ενα ατομο που το ιδιο δεν θελει να μεινει εκει.Κι'ετσι ειμαστε παλι στα ιδια τα παληα.
Το απογευμα πηγα λιγο στην φιλη μου την Μαρια και τα ειπαμε και απο κοντα τωρα που ειμαστε απολυμενοι και οι δυο,και επειτα το ιδιο χαλια επεστρεψα σπιτι.
Ελπιζω να μην κρατησουν πολυ αυτοι οι πονοι και να ηρεμησει η μεση μου,ρε γαμοτο ολα μαζι θα ερθουν αν ειναι να ερθουν τα προβληματα.
Ξαπλωμενος χαζευω στον υπολογιστη και σκεφτομαι οτι το μελλον δεν θα ειναι καθολου οπως το φανταζομουν,το αντιθετο θα ελεγα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου