Σηκωθηκα απο τις 4 με βρισιες και φωνες,το κατσαριδοκτονο που την ενοχλουσε την ειχε κανει να ανοιξει ολα τα παραθυρα διαπλατα.
Εφαγα κατι γρηγορα και εφυγα στις 6,νομιζα οτι υπαρχει εισαγγελεας απο νωρις,λαθος.
Μετα 3 ωρες ταλαιπωρια πηρα την παραγγελια και κατηφορησα προς το υπουργειο υγειας,απο το ενα γραφειο στο αλλο.
Αποτελεσμα.....
Δεν υπαρχει βοηθεια στο σπιτι ειπαν,λες και δεν το ηξερα.
Δεν υπαρχουν μοναδες για την φροντιδα ασθενων με αυτο το προβλημα.
Δεν υπαρχουν κρεββατια στα λιγοστα κεντρα...ασυλα μαλλον οπως ειπαν.
Πηρα τον γιατρο,του εξηγησα την κατασταση....ε οκ αστην να μην τα παιρνει τα χαπια αν δεν τα θελει.
Και ερωτω εγω...πως θα ζησει?
Πως θα ζησω και εγω?
Που θα παει αυτη η κατασταση?
Δεν υπαρχει τιποτα σε αυτην την χωρα,παρατημενοι ειμαστε απο παντου.
Γυρισα σπιτι,παλι βρισιες,απειλες,δεν θελει να παει στο νοσοκομειο.
Δεν υπαρχει τιποτα σε αυτην την χωρα.
Κουραστηκα....κουραστηκα πολυ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου