Μεσα σε ολα αυτα ειχα το κουραγιο να παω να δω και την Μανα μου στο νοσοκομειο,με δισταγμο για την αντιμετωπιση που θα εχω,ευτυχως δεν ηταν σαν την προηγουμενη φορα.
Την ειδα αρκετα αδυνατη,καταβεβλημενη,ακουσα παλι τις κατηγοριες της για ολα,προσπαθουσα να ειμαι ηρεμος σε οσα μου ελεγε.
Ελα της ειπα σου εφερα κουραμπιεδες και μελομακαρονα ελα να φας λιγο,με δυσκολια περπατουσε,μου φανηκε οτι εχει χειροτερεψει.
Μιλησα με την προισταμενη και την γιατρο,δεν θελει να παιρνει τα φαρμακα της,ακομα το ιδιο.
Μου ζητησαν να βαλω αποκλειστικη νοσοκομα,μα δεν καταλαβαινουν την οικονομικη κατασταση του καθενος?
Τουλαχιστον αν υπεγραφε να παιρνω την μικρη συνταξη της απο τον ογα θα μπορουσα να τα εδινα να μενει καποια γυναικα μαζι της να την βοηθαει η να πηγαινω εγω μιας και δεν δουλευω,για οσο μπορω μεχρι να βρω δουλεια.
Λυπαμαι που την βλεπω ετσι,μια γυναικα τοσο δυνατη και ζωντανη,με ολα τα λαθη της αλλα και ποιος δεν εχει κανει λαθη στην ζωη του?
Εκατσα μαζι της και κουβεντιασαμε λιγο,λιγα ειχαν νοημα,αλλα ελεγα αλλα καταλαβαινε,τι να κανω?
Εσυ με εφερες εδω ελεγε συνεχεια,εσυ με καταντησες ετσι,αν ελεγα οχι τι θα αλλαζε?
Ολα τα δυσκολα ηρθαν μαζι φετος,μερικες φορες θελω να κλεισω τα ματια μου και να ξυπνησω,και οταν ξυπνησω να μην εχει συμβει τιποτα απο ολα αυτα,δεν γινετε ετσι.
Γυρισα σπιτι,δεν εχω ορεξη ουτε να φαω,ορεξη για τιποτα,πρεπει να κανω κατι να το αλλαξω αυτο,δεν με βοηθαει.
Χριστουγεννα,μια γιορτη για ολη την οικογενεια,σκεφτομαι,και μετα παλι λεω...ποια οικογενεια?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου