Η βροχη με χαλαρωσε χθες το βραδυ,ο ηχος της στο εδαφος,οι υδροροη που κατεβαζε το νερο απο την ταρατσα στο πεζοδρομιο,με πηγε σε ταξιδια μακρυνα.
Με πηγε ταξιδι πολλα χρονια πριν στην Αιγινα,λιγος κοσμος εμενε τοτε εκει στο νησι,που τρεχαμε να κρυφτουμε μαζευοντας τα λιγοστα παιχνιδια μας.
Την αλλη μερα οι δρομοι ηταν γεματοι λακουβες με νερο και το παιχνιδι ηταν πως να τους αποφυγουμε καθως πηγαιναμε στο σχολειο.
Το επομενο ταξιδι ηταν στην Κηφισια στο ιδρυμα που εμεινα τρια χρονια γεματα,εκει ο ηχος της βροχης εφερνε την θλιψη της απομακρυνσης απο ολα οσα ηξερα,η μυρωδια των δεντρων και του χωματος ακομα με γεμιζει με τις αναμνησεις απο εκεινο το απαισιο μερος.
Ο ερωτας ηταν η επομενη αναμνηση απο την βροχη,να τρεχουμε μεσα στην καταιγιδα χωρις να νοιαζομαστε που τα ρουχα μας εσταζαν,που το μονο που μας ενοιαζε ηταν το αγγιγμα η γευση του φιλιου με την βροχη να καλυπτει ολο το σωμα.
Ταξιδια μακρυνα,οι καταιγιδες στο Συδνευ,εκει που το γρασιδι γινοταν τοσο μαλακο μετα απο 20 ημερες συνεχους βροχης που το παπουτσι βουλιαζε στο χωμα,μια βροχη μονοτονη και εντονη επι ημερες,ταξιδια μακρυνα με καταιγιδες στην Σιγκαπουρη και στην Μπαγκοκ,να βρεχεσαι και να μην το καταλαβαινεις απο την πολυ ζεστη και την υγρασια,δεκα ημερες με βροχη στο Παρισι που η ομπρελα ηταν πιο σημαντικη απο το πρωινο φαγητο.
Μια καταιγιδα ενα καλοκαιρι στο κεντρο της Αθηνας,γυρνωντας απο την θαλασσα,το νερο ειχε καλυψει το πεζοδρομιο στην Αμαλιας,ανεβηκαμε επανω στην σταση του λεωφωρειου για να μην μας παρασυρει.
Ο Ηχος της βροχης ειναι ολη η ζωη μας,τα ομορφα και τα ασχημα,ο ηχος της βροχης με την αισθηση του καθαρου νερου που πεφτει και καθαριζει την βρωμια που εχει κατακαθησει γυρω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου