Ξεκινησαμε νωρις το Σαββατο για την Μονεμβασια,εκει ειχαμε αποφασισει να παμε,ειχαμε δει καποια βιντεο απο την πολη και μας αρεσε σαν ιδεα,δεν βρισκεις περιοχες με παραδοσιακους οικισμους ευκολα στην Ελλαδα,η εστω με οικισμους που να κρατανε καποιο χαρακτηρα.
Απο οπου περασαμε μας θυμιζε μια ασχημη περιοχη της Αθηνας,και χειροτερα ακομη,πλαστικες ταμπελες παντου,βενζιναδικα καθε 100 μετρα,ελλειψη χωροταξικου,ολος ο δρομος το ιδιο,περιμενα με αγωνια να δω την Μονεμβασια.
Φτασαμε περνωντας απο την Σπαρτη και σκεφτηκα ποσο δυσαρεστημενοι θα ηταν οι αρχαιοι Σπαρτιατες αν εβλεπαν την πολη τους σημερα,μονη εξαιρεση η πανεμορφη οψη του χιονισμενου Ταυγετου,συνεχισαμε μεσα απο δρομους που μαλλον επαρχιακα στενα θυμιζουν,με μικρες εξαιρεσεις να περναμε μεσα απο χωρια χωρις τιποτα.
Με τετοια φυση και ομορφια τριγυρω λιγη προσπαθεια θα εκανε αυτα τα χωρια τουριστικους παραδεισους.
Η Μονεμβασια εχει δυο οψεις,την νεα και την παλαια,η νεα ειναι μια απο τα ιδια,ενα χωριουδακι που ο καθενας εχει κτισει οπως και με οτι στυλ θελει,λειπουν τα παντα,ο κοσμος λιγος και η μιζερια φανερη.
Η παλαια πολη στο φρουριο αν και γκρεμισμενη σε πολλα της σημεια σου κοβει την ανασα,σε παει πισω εκατονταδες χρονια,πανεμορφη,περηφανη μεσα στα τειχη της σε προσκαλει.
Φυσικα μεσα σε εναν τοσο μικρο χωρο δεν σου μενει εκτος του να θαυμασεις αυτους που τον εκτισαν, να κανεις και τιποτα αλλο,η νεα πολη το βραδυ θυμιζει ερημο χωρις νερο,οι δρομοι σκαμενοι,και η λογικη το σπιτι μου να ειναι οκ και το γυρω περιβαλλον ας ειναι χαλια υπερισχυει παντου.
Μια ημερησια βολτα στο Γυθειο μας αγχωσε μια και ο κεντρικος δρομος που οδηγει στην πολη μοιαζει περισσοτερο με κεφαλοτυρι και ο κινδυνος να εχει καποιος ατυχημα με το αμαξι του ειναι περισσοτερο απο εμφανης,μαλλον η τυχη τους βοηθαει και δεν εχει συμβει κατι.
Εχει γινει πλεον παραδοση ολοι να εχουν ενα καρναβαλι στον τοπο τους και η Μονεμβασια ειχε και αυτη το δικο της που το παρακολουθησε με τα παιδια της και η πρωην Κυρια Πρωθυπουργου,μιας και ο ιδιος φιλοξενιοταν απο οτι μαθαμε σε 5 αστερων ξενοδοχειο που καποιος συμβουλος του ειχα καταφερει να κτισει μεσα στην περασμενη τετραετια.
Ο ιδιος δεν παρευρεθη μαλλον κουρασμενος ειναι ακομη απο την πολυ εργασια που προσφερε στην πατριδα του.
Η διαδρομη απο την Μονεμβασια προς την Καλαματα ηταν κουραστικη και μονο η καταπληκτικη θεα του Ταυγετου και οι χαραδρες που περασαμε μας αποζημιωσαν για την ταλαιπωρια,η θεα της πολης απο ψηλα εντυπωσιακη αλλα απο κοντα ηταν μια απο τα ιδια.
Μικρες γωνιες θυμιζαν γωνιες ομορφης πολης,ισως φταιει και η ζημια που εγινε απο τους σεισμους,κοσμος πολυς και χαρταετοι,και εμεις πηραμε τον δρομο της επιστροφης.
Επιστροφη με ανεβα βουνα και κατεβα ορη και παλι τα ιδια,και ποσα χρονια θα χρειαστει για να αποκτησει αυτη η χωρα ενα αξιοπρεπες οδικο δυκτιο?
Παντου εκλησακια σαν τιμη σε αυτους που επεσαν απο λαθος η απο κακο χειρισμο,οσα και να μετρησα δεν μπορω να θυμηθω.Κριμα τοσες ζωες αδικα.
Τελειωσε για μενα αυτη η πλευρα της Ελλαδας,το ειπα και σε μια συζητηση και με τον ξενοδοχο που μας φιλοξενησε,οταν θες να παρεις του ειπα θα πρεπει και να δωσεις,και η περιοχη ολη εκει δεν εχει για αυτα που ζηταω εγω τιποτα να δωσει.
Για καποιον που ζηταει βενζιναδικα,σουβλακερι,και καφετεριες ισως να εχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου