Περιμένοντας μάταια αυτή την χώρα να γίνει μια χώρα που αγαπάει και σέβεται τους πολίτες της.----------------------- Live your myth in Greece,we live this nightmare for decades.......... Waiting in vain for this country to become a country who loves and respects its citizens...... Η προδοσία της χώρας συνεχίζεται απο δεξιά και τάχα αριστερά,πιαστήκαμε πάλι μαλάκες αλλα δεν θα σταματήσουμε να μαχόμαστε ενάντια στους κλέφτες,ψεύτες,απατεώνες και τους δολοφόνους αθώων ψυχών.
Τετάρτη, Φεβρουαρίου 10, 2010
Ξενυχτια
Κοιμηθηκα παλι το απογευμα και αυτο ειναι σημαδι οτι δεν θα κοιμηθω καλα το βραδυ,το αποτελεσμα της ανεργιας ειναι αυτο,και ειναι φυσικο γιατι ειμαι και μεσα στα νευρα απο το πρωι με την επισκεψη στο νοσοκομειο και το μαυρο χαλι που επικρατει εκει,συν οτι δεν βλεπω και αγγελιες πουθενα για δουλεια,αντε μετα να κοιμηθεις σωστα και να ηρεμησεις.
Ακουσα και τα νεα μετρα για φορολογια και συνταξεις και ηρθε και εδεσε,μα θα μου πεις και τι σε νοιαζει εσενα εσυ ανεργος εισαι,το ξερω αυτο αλλα υπαρχουν και αλλα 10
εκατομυρια ανθρωποι σε αυτην την χωρα,ολοι πρεπει να σκεφτομαστε το μελλον μας.
Κανενα μετρο για να προσλαμβανουν οι επιχειρησεις και μεγαλυτερους δεν ακουσα,δηλαδη οταν οι οικονομιες μου τελειωσουν πρεπει να παω εξω απο το υπουργειο εργασιας και να κατσω εκει να μου δινει χαρτζηλικι ο Λοβερδος,μαλλον αυτο θα κανω.
Τα εχω παιξει ολη μερα στο σπιτι,μιλαω με φιλους,χαζευω στο πι-σι,καποιοι μου λενε να αρχισω να πηγαινω να ρωταω για δουλεια αυτοπροσωπως,δεν μπορω να με φανταστω να το κανω αυτο,να μπαινω σε ενα καταστημα να λεω μηπως θελετε καποιον?
Και να με ρωτανε αμεσως ποσο χρονων ειμαι,να λεω 50 και βαλε και να μου λενε συγνωμμη ειστε μεγαλος.
Στην τριτη αποτυχημενη προσπαθεια θα πρεπει να παρω το κτελ για το Ζαλογγο να πεσω απο εκει που επεσε η Δεσπω η Τζαβελαινα να τηρησω και το εθιμο.
Στο πολυκαταστημα που εργαζομουν 4 χρονια παλι ειχαν αγγελια,εστειλα βιογραφικο....τιποτα,μεηλ δεν εστειλα στον Διευθυντη οπως την αλλη φορα,δεν βγηκε τιποτα ετσι κι'αλλοιως.
Μεγαλο αγχος μου δημιουργει ολη αυτη η κατασταση,ειμαι και σε μια ηλικια που τα εμφραγματα ειναι συχνα,ας μην το παρακανω,οχι οτι θα χασει η Βενετια βελονι αλλα προτιμω εναν πιο τιμητικο θανατο,κατι σε στυλ Τιτανικου.
Απο αυτο το Σαββατοκυριακο εως και μετα το Πασχα θα εχω πραγματα να κανω εκτος σπιτιου,και ισως φυγω και αρκετες ημερες,να μην βλεπω τους ιδιους τοιχους συνεχεια,ειναι καλο στην ψυχολογια να αλλαζεις τοιχους μαλλον.
Θα επρεπε να ειχαμε ενα κουμπι που οταν νοιωθαμε οτι δεν μας καλυπτει αυτη η ζωη να το γυριζαμε και να φευγαμε απο εδω.
Κατι σαν πολυκουζινακι δηλαδη.
Ωραια ιδεα!!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου