Ετρεχα παλι σημερα,οαεδ,πληρωμες λογαριασμων,δουλειες φιλων που δεν μπορουν να τις κανουν γιατι δουλευουν και ετσι παω εγω,και μετα επεστρεψα στο σπιτι.
Πριν φυγω μιλησα στο τηλεφωνο με την γραμμη για την προληψη και θεραπεια της καταθλιψης,ηταν καλο για μενα να μιλησω και να εξηγησω οσο μπορω αυτα που νοιωθω τους τελευταιους μηνες,δυσκολο να τα παραδεχτω αλλα αν δεν το κανω ισως δεν βρω και λυση σε ολα αυτα.
Η συμβουλη που πηρα ειναι οτι οπωσδηποτε πρεπει να μιλησω με ειδικο,να δουμε σε τι σταδιο ειμαι και να αποφασισει τι θα γινει απο εκει και περα.
Πηρα και εγω να κλεισω ραντεβου σε ενα ειδικο κεντρο στο Περιστερι,φιλικα μου μιλησαν αλλα ραντεβου δεν εχει παρα μετα απο ενα μηνα το συντομοτερο,με συμβουλεψαν να κλεισω ραντεβου με το ικα απο το οποιο μου ειπαν οτι το πρωτο ραντεβου ειναι μετα απο 45 ημερες,ωραια προληψη υγειας σκεφτηκα,πες λεω να ηταν και επειγον το θεμα.
Λες να ειναι κληρονομικο το θεμα?μετα την κατασταση με την υγεια της μητερας μου το μονο που δεν θα ηθελα ειναι να μπλεξω με γιατρους και νοσοκομεια,καλυτερα να κανω την διαθηκη μου και να μεινω σπιτι παρα εκει.
Ο υπνος μου χειροτερευει καθε μερα,και το χειροτερο ειναι οτι παρ'ολο που δεν κοιμαμαι, την επομενη δεν κοιμαμαι παλι,τι θα γινει δεν ξερω.
Το μωρουλι μου θα με παει ενα τριημερο εκδρομη να ξεχαστω,ελπιζω να γυρισω λιγο καλυτερα.
Θα αρχισω να ετοιμαζομαι απο αποψε και αυριο θα παω στο χωριο,εκει κοιμαμαι καλυτερα αλλα δεν μπορω να γινω και βαρος συνεχεια.
Ελπιζοντας να γινει κατι.....δεν το πιστευω ομως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου