Από την ακατάσχετη αρθροδιάρροια των τελευταίων ημερών για την Ελλάδα και την αριστερά, ξεχωρίζει στην εφημερίδα Les Echos το άρθρο του Jacques Delpla, συμβούλου του Γάλλου πρωθυπουργού(*), με τον εύγλωττο τίτλο: «πρέπει να ευχαριστήσουμε τους Ελληνες ψηφοφόρους. Επιτάχυναν την εξέρευση επιλογών και αφύπνισαν». Πως εξηγείται τότε ότι είμαστε μάρτυρες μιας χωρίς προηγούμενο προπαγανδιστικής τρομοκρατικής επίθεσης, με τον χάρο να παραμονεύει ακόμη και στις γελοιογραφίες;
Στη σύγχρονη ιστορία, τουλάχιστον από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, δεν έχει ξαναγίνει τέτοια συντονισμένη, παγκόσμια προσπάθεια επηρεασμού του αποτελέσματος των εκλογών σε μια μικρή χώρα. Ακόμη και η Σερβία του Μιλόσεβιτς τη δεκαετία του ’90, όταν πιεζόταν να σταματήσει έναν πόλεμο που, άλλωστε, η ίδια είχε ξεκινήσει, δεχόταν λιγότερες πιέσεις, χώρια ότι διέθετε ισχυρούς συμμάχους, από την Κίνα έως τη Ρωσία. Στην ελληνική περίπτωση έφτασε μέχρι και ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, που μισεί το ευρώ περισσότερο απ’ ό,τι μισεί τη Γαλλία, να συστήσει στους Έλληνες να ψηφίσουν τα «φιλοευρωπαϊκά κόμματα» στις εκλογές του Ιουνίου.
Σε διαφορετική περίπτωση, είναι ήδη γνωστές οι σκηνές της ελληνικής τραγωδίας: ορδές εξαγριωμένων Συριζαίων θα καταλαμβάνουν τις τράπεζες, ενώ μέλη από τις πιο εξτρεμιστικές συνιστώσες του κόμματος θα βιάζουν τις θυγατέρες αγνών Ελλήνων μικροαστών. Θα ζήσουμε, δηλαδή, κάτι χειρότερο και από τη Δευτέρα Παρουσία, στην οποία φαίνεται πλέον να πιστεύει μόνο η κυρία Αλέκα, του παραπαίοντος ΚΚΕ. Μέχρι την D-day, ας δούμε τα πράγματα ψύχραιμα:
1. Κανείς δεν έχει αποφασίσει αν η Ελλάδα θα βγει από το ευρώ στην περίπτωση που έρθει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτον, γιατί κανείς δεν ξέρει αν θα καταφέρει να σχηματίσει και κυβέρνηση. Δεύτερον, γιατί δεν είναι σαφές, αν σχηματιστεί, τι πολιτική θ’ ακολουθήσει μια κυβέρνηση που πιθανότατα θ’ αποτελεί προϊόν συμβιβασμού. Και τρίτον και κυριότερο, γιατί το «σπάσιμο του ταμπού», η αποχώρηση μιας χώρας από την ευρωζώνη, μπορεί να έχει απρόβλεπτες, καταστροφικές επιπτώσεις στις ΗΠΑ και σε όλο τον πλανήτη. Λίγους μήνες πριν από τις αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου, ο Ομπάμα θα κάνει οτιδήποτε περνάει από το χέρι του για ν’ αποτρέψει παρόμοιες εξελίξεις.
2. Πίσω από το ενδιαφέρον για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, follow the money. Οι δανειστές ενδιαφέρονται για τα χρήματά τους και η Γερμανία δεν θέλει ν’ αλλάξει η συνταγή της ελεγχόμενης κρίσης στην ευρωζώνη, γιατί κερδίζει χρήματα: δανείζεται φθηνά και, λόγω του αδύνατου ευρώ, προωθεί τις εξαγωγές της.
3. Τα προηγούμενα δεν σημαίνουν ότι έχει αποκλειστεί η αποπομπή της Ελλάδας, όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα χρησιμοποιείται ξανά ως πειραματόζωο. Τα προηγούμενα χρόνια, για να δουν οι άλλες χώρες του Νότου τι θα πάθαιναν αν δεν δέχονταν τα μέτρα λιτότητας.
Τώρα, για να μην πάρουν αέρα από τις εκλογές στη Γαλλία, την Ελλάδα ή και τη Γερμανία (όπου ηττήθηκε η Μέρκελ) και ζητήσουν και αυτές κάποιο είδος αναδιαπραγμάτευσης: «Τους τελευταίους μήνες είδαμε την υποστήριξη στα προγράμματα λιτότητας να μειώνεται», δήλωνε στους «New York Times» ο κ. Ρόσσι, επικεφαλής ενός κερδοσκοπικού fund. «Ελπίζω, από τη στιγμή που η Ελλάδα φύγει από το ευρώ, τα αποτελέσματα (οι βιασμοί που λέγαμε) να είναι ορατά σε όλους και αυτό να μεγαλώσει την υποστήριξη προς τα υπάρχοντα προγράμματα στην Ιταλία και την Ισπανία».
4. Αν οι κυρίαρχοι κύκλοι της ευρωπαϊκής ένωσης δεν αλλάξουν πολιτική, η Ελλάδα είναι έτσι κι αλλιώς καταδικασμένη: τα νέα μέτρα του Ιούνη θ’ αποτελειώσουν ό,τι έχει απομείνει από την οικονομία και τον κοινωνικό ιστό. Η «κυβέρνηση των προθύμων» που θα σχηματιστεί, αν κερδίσουν οι «φιλοευρωπαϊκές» δυνάμεις, θα καταρρεύσει σε μερικούς μήνες, όταν η χώρα θα βρίσκεται σε χειρότερη θέση και απ’ τη σημερινή.
5. Από τον Σόιμπλε μέχρι τη Μέρκελ, όσοι μας λένε τι να ψηφίσουμε δεν έχουν αποδεχτεί κάποιο είδος επαναδιαπραγμάτευσης, η οποία υποτίθεται ότι αποτελεί την εναλλακτική λύση στις καταστροφικές προτάσεις της Αριστεράς. Η Μέρκελ εξακολουθεί να απορρίπτει ακόμη και τα ευρωομόλογα του Ολάντ. Αλλωστε από το αποκαλυπτικό βίντεο του κ. Γκάμπριελ με τον κ. Βενιζέλο, προκύπτει σαφώς ότι, πέρα από την κυρία Μέρκελ, ούτε η γερμανική σοσιαλδημοκρατία δεν σηκώνει κουβέντα για αναδιαπραγμάτευση.
Για να βάλουν τη λέξη στο λεξιλόγιό τους, υπάρχει μόνο ένα όπλο: η ψήφος. Γιατί, όπως σημειώνει το άρθρο του Jacques Delpla, αυτός είναι ο λόγος που συζητείται ευρέως σήμερα το ελληνικό πρόβλημα: τρομοκρατήθηκαν από την ψήφο των πολιτών στις 6 Μαΐου. Η μόνη δυνατότητα να προωθήσουμε τα ελληνικά συμφέροντα είναι να το κάνουμε ξανά: Τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου