Εχοντας μεινει μονος μου απο τον Νοεμβριο και μετα,προσπαθω να αντιμετωπισω τα διαφορα προβληματα μου και δεν ειναι ευκολο.
Στην εβδομαδιαια μου ρουτινα ειναι οι επισκεψεις μου στο νοσοκομειο,να πηγαινω για ψωνια για φαγητο και να μενω σπιτι εκτος να βγω να παω σε επισκεψη σε φιλους.
Υπρχουν μερες που η διαθεση μου ειναι τοσο κακη που δεν βγαινω απο το σπιτι και απλα καταναλωνω οτι υπαρχει στο ψυγειο,δεν εχω ουτε διαθεση να μαγειρεψω,απλα επιβιωνω εδω μεσα.
Αλλη μια ασχολια ειναι να καθαριζω το σπιτι αλλα αυτο συμβαινει μονο οταν η κατασταση φτασει στο απροχωρητο,σταματησα να πηγαινω και στον γιατρο για το προβλημα της καταθλιψης που ειπε οτι εχω,πηρα τα τελευταια φαρμακα,βελτιωση δεν ειδα και τα παρατησα.
Εχω παρεουλα μονο τα Σαββατοκυριακα οταν ανεβαινω στο Κορωπι η κατεβαινει το μωρουλι μου εδω,τοτε αισθανομαι λιγο καλυτερα,βγαινω βολτες,γενικα ξεχνιεμαι απο ολα.
Για δουλεια δεν εχω ελπιδες οποτε θα ζω με το επιδομα ανεργιας και μετα δεν ξερω,ψαχνω,βιογραφικα πανε κι'ερχονται απαντησεις δεν ερχονται ομως.
Μια καλη παρεα πλεον ο υπολογιστης,διαβαζω νεα,που δεν λενε στις ειδησεις,ιστολογια,γνωστα και καινουργια,μιλαω με φιλους στο Facebook,γενικα ειναι ο καλος μου φιλος αλλα και με απομακρυνει απο την πραγματικοτητα μερικες φορες.
Οσο καλυτερευει ο καιρος τοσο πιο αφορητη θα ειναι η κατασταση μεσα στο σπιτι,η ζεστη θα ειναι αφορητη,μοναδικη διαξοδος η φυγη προς το Κορωπι,κοντα στην θαλασσα που ισως πηγαινω αν και αποφευγω να κανω πραγματα μονος μου.
Οταν δεν εχεις επιλογες και δυνατοτητες να αλλαξεις μια κατασταση το μονο που μπορει καποιος να κανει ειναι να συμβιβαστει με τα δεδομενα και να περιμενει τι τελος θα εχει,τιποτα αλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου