Δεν ειχα αλλη επιλογη,χρηματα για δευτερη αποκλειστικη δεν υπαρχουν,οχι οτι η πρωτη εκανε και τιποτα,αλλα λεμε τωρα.
Να ειμαι σιγουρος οτι τρωει τουλαχιστον καλα το μεσημερι,και ας φαει λιγοτερο το βραδυ,να ειμαι εκει να μην λενε οτι δεν θελει να φαει.
Στο δωματιο δεν μενω πολυ,λογω του μικροβιου που εχει,ας βοηθησει ο Θεος να το ξεπερασει και αυτο,μπαινω της μιλαω λιγο,της δινω νερο να πιει,την προετοιμαζω για το φαγητο που κοντευει και μετα καθομαι εξω στον διαδρομο.
Τρωει καθε μερα,μερικες φορες γκρινιαζει αλλα τρωει,υπομονη θελει και ενθαρυνση,μια καλη κουβεντα,σκεφτομαι πως την ταιζαν εκει ωστε να καταντησει ετσι,τι ζωα οι ανθρωποι Χριστε μου.
Μετα τρωει ενα ζελε και αν θελει,που συνηθως θελει ενα μπισκοτο,καλα ειναι,και απο πανω εγω με το νερο να πιει τουλαχιστον ενα μπουκαλακι.
Με κοιταει με την προστατευτικη μασκα,αυτην την φορας και εξω?με ρωτησε σημερα.
Της εξηγησα τι συμβαινει,οτι πρεπει να προσπαθησει και εκεινη λιγο,να τρωει ακομη κι αν δεν της αρεσει το φαγητο,να πινει νερο ακομη και οταν δεν ειναι διψασμενη,να το ζηταει η ιδια.
Και εκει που μου ελεγε ο ακατανομαστος διευθυντης της κλινικης οτι θα πεθανει,εκεινη ζει,και αν δεν ηταν και το μικροβιο αυτο δεν θα φοβομουν,ομως πρεπει να κανω υπομονη,να υπομενω την κουραση,τους πονους στα ποδια μου,να ειμαι εκει καθε μερα,να ξερει οτι ειμαι κοντα,ακομη κι αν παραπονιεται οτι δεν μενω πολυ.
Η φωτογραφια που εχει η αναρτηση αυτη ειναι απο το αλλο μερος που ηταν,μια απο τις φορες που ειχα εκραγει,κοιταξτε.....δεν ετρωγε λενε.
Και ετσι αφηναν το φαγητο το μεσημερι διπλα της και περιμεναν να φαει μονη της.
Βλεπετε λοιπον που ειναι το φαγητο.
Στα σεντονια....και επανω της.
Ζωα!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου