Αντοχη

Εως το μεσημερι σημερα ημουν στο νοσοκομειο μαζι με την μητερα μου,οποτε πηγαινω περιμενοντας να την δω λιγο καλυτερα απογοητευομαι,ακομη μαγκωμενη ειναι μαλλον εξ'αιτιας της αρνησης της να παιρνει τα χαπια της τον πρωτο μηνα που ηταν εκει.

Σκεφτομαι που βρισκω την αντοχη να ξεπερναω τοσα χρονια αυτην την ταλαιπωρια με την ασθενεια της,δεν περιμενα να ειμαι τοσο δυνατος,νομιζα πως θα λυγισω,θα κοπω στα δυο.

Θυμαμαι ενοιωθα δεος βλεποντας φιλους η φιλες μου να εχουν τοση δυναμη με τους δικους τους σε νοσοκομεια,πως τους φροντιζαν,τους επλεναν,τους ταιζαν και ελεγα εγω δεν θα μπορεσω να το κανω αυτο ποτε,δεν θα το αντεξω.


Και απο τοτε που πρωτομπηκαμε σε νοσοκομειο κυριως λογω ελλειψης πασης φυσεως νοσηλειας τα εκανα.
Ολα.
Περασαν τεσσερα χρονια απο τοτε,εγιναν πολλα,ακουσα τις καταρες της,της βρισιες της τις απειλες της,νευριαζα,ελεγα να τα παρατησω και να φυγω,κι ομως αντεξα.
Αντεξα τις μεταφορες της με τα περιπολικα στα νοσοκομεια,ενοιωσα την απογοητευση της,την πικρα της που πιστευε οτι θελω να την κλεισω σε ψυχιατρειο και οτι δεν την ηθελα στο σπιτι.

Χαιρομουν οταν γυριζε πισω,ηθελα να μεινει εδω,παρεουλα μου,δεν τα καταφερα,ετρεχα να ψωνισω να μαγειρεψω,να την κανω μπανιο,να την στεγνωσω.

Καθε φορα που επρεπε να παει παλι εκει ενοιωθα το τεραστιο κενο ενος ανθρωπου που το τελευταιο κομματι του σε αυτην την γη φευγει,η μοναξια,οι ενοχες πολλες,εγω εχω φταιξει σκεφτομουν και σκεφτομαι ακομη.

Αντιμετωπισα την αδιαφορια της δημοσιας διοικησης,του τομεα υγειας και προνοιας,σκεφτηκα και νευριασα οτι αν δεν ειχε εμενα θα ειχε πεθανει μονη στο σπιτι,ελλειψεις παντου,νοσηλευτικο προσωπικο ελαχιστο,αδιαφορια των γιατρων,εγκαταλειψη.

Την βλεπω τωρα εκει και στεναχωριεμε,καθησα σημερα επειδη ελειπε η αποκλειστικη να την ταισω εγω,ηταν καθαρη,αλλα μπερδεμενη ακομη,δεν καταλαβαινει ποιο ειναι το καλο της.
Μα σκεφτηκα ισως εχει κουραστει και θελει να φυγει για αυτο να τα κανει ολα αυτα,και θα ερθει εκεινη η μερα καποια στιγμη,αργα η γρηγορα,δεν ειμαι προετοιμασμενος για αυτο καθολου,ενα μονο ευχομαι.

Ο καλος Θεουλης να την συμπονεσει και αν υπαρχει καλυτερη δευτερη ζωη,να της την χαρισει,να απαλλαγει απο την ταλαιπωρια και τον πονο που της εδωσε αυτη η ζωη που εζησε.