Αυτο μου χρειαζεται να κανω πλεον,δεν υπαρχουν ευκολες λυσεις στα προβληματα που αντιμετωπιζω και ετσι απλα περιμενω να δω που θα φτασει η κατασταση.
Στο νοσκοκομειο σημερα βρηκα τον γιατρο και του ζητησα να μειωσει την δοση ενος απο τα φαρμακα που της δινουν,εκεινη ζει σε εναν δικο της κοσμο,δεν εχει διαθεση να αντιδρασει και να αρχισει λιγο να καλυτερευει.
Η αποκλειστικη μου ειπε,αλλα το ειδα και εγω οτι δεν εχει ορεξη να φαει,ολα με πολυ δυσκολια,και ενω την περασμενη εβδομαδα ζητουσε και ετρωγε,αυτην την εβδομαδα αδιαφορει και για αυτο.
Εγω στο σπιτι υπομενω το κρυο,δεν αναβω το κλιματιστικο λογω των εξοδων,καποιες φορες νοιωθω καλα,αλλες τελειως παρατημενος και αδιαφορος.
Στο θεμα της δουλειας ελπιδα δεν βλεπω,και οπως εγινε η κατασταση στην χωρα ουτε το πιστευω οτι θα βρεθει κατι,εδω τοσος κοσμος ψαχνει και δεν βρισκει εργασια,και για ποιον λογο καποιος θα ζητησει εμενα για εργασια οταν υπαρχει τοση προσφορα απο νεα παιδια που και αυτα ανεργα θα δουλευαν οπου και να τους ζητουσαν.
Ασχημο πολυ να καταλαβαινεις οτι δεν υπαρχει ελπιδα,και αυτο στην δικη μου περιπτωση υπαρχει σε πολλα θεματα,απο το θεμα υγειας της μητερας μου εως τα δικα μου.
Υπομονη λοιπον εχω ακομη καποιους μηνες να παιρνω το επιδομα ανεργιας,μετα το τελος του ομως δεν θεωρω οτι θα εχω πολλες ελπιδες για τιποτα.
Υπομονη σε ολους μας,οι μερες που θα ελθουν,χωρις να με νομιζετε απαισιοδοξο δεν θα ειναι ευκολες.
Για κανεναν απο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου