Η αρχη και το τελος της αλαζονειας

Οταν ο ανθρωπος συναντιεται με την εξουσια το πιο συνηθισμενο ειναι να τον καταπιει και να μην τον αφησει να καταλαβει τι συμβαινει γυρω του,αποκτα τοτε αμυνες οπως της στρουθοκαμηλου και νομιζει οτι αυτα που κανει ειναι σωστα...συνηθως με την βοηθεια ακαταλληλων συμβουλων και βοηθων του,αποκομμενος απο την αληθεια και την πραγματικοτητα θεωρει οτι αυτο που κανει το κανει για το καλο της χωρας του,οτι μπορει να θυσιασει καποιους απο τους υποτακτικους του αλλα τελικα θα καταφερει να ξεπερασει το προβλημα.
Το θεμα ειναι οτι συνηθως το προβλημα δεν το καταλαβαινει ο επι της εξουσια καθημενος,αλλο ειναι το προβλημα και αλλο καταλαβαινει.

Οι κινησεις του περιοριζονται στους κυκλους ιδιους με τον δικο του και ετσι κοβεται η επαφη εστω η ελαχιστη που καποτε ειχε με τον λαο,θεωρει οτι επειδη εκεινος εχει οσα χρειαζεται το ιδιο συμβαινει και στους υπολοιπους,η σχεση του με το χρημα ειναι αδιαφορη διοτι ολα ειναι κανονισμενα απο αλλους για αυτον και ετσι ξεχναει οτι οι υπολοιποι που επιβιωνουν στην χωρα του ζουν και αυτοι αλλα χρειαζονται το χρημα για να επιβιωσουν.

Αποκτα το αισθημα του αλανθαστου,οτι ειναι σωστο για εκεινον πρεπει να ειναι και για τους υπολοιπους,γινεται αυταρχικος και αφαιρει την εξουσια που δινει σε αλλους οταν διαπιστωσει οτι δεν συμφωνουν με τις ιδεες του.

Γνωστη η φραση της Μαριας Αντουανετας που οταν ζητησε να μαθει γιατι εχει εξεγερθει ο λαος στο Παρισι...της ειπαν ...γιατι δεν εχει ψωμι...και απαντησε:

Δεν εχει ψωμι?
Ας φαει τοτε παντεσπανι.

Η εξουσια φθειρει,οπως και εκδικειται οσους δεν την σεβονται.