Σάββατο, Δεκεμβρίου 25, 2010

Μια καλη βραδυα με ενα ασχημο ξημερωμα.

Παραμονη Χριστουγεννων ειχε αποφασισει η αγαπημενη μου Πεννυ να κανει ενα ρεβεγιον στο νεο της σπιτι,ειχε περασει 2 ασχημα χρονια και εκεινη με εναν οδυνηρο χωρισμο και μεγαλη αβεβαιοτητα στην ζωη της.
Θεωρουσα οτι εμπαινε σε μεγαλα εξοδα κανοντας κατι τετοιο ειδικα σε μια τετοια εποχη,ομορφο το σπιτι της,το φανταζοταν αλλοιως και αλλοιως το ζει τωρα,ομορφος απλος κοσμος,με μουσικη,κρασι και χορο,ξεχαστηκα λιγο και ενοιωσα λιγο απο το πνευμα των Χριστουγεννων.

Το πρωι σημερα ετοιμαστηκα να παω στο νοσοκομειο,την ειχα αφησει μια χαρα την Πεμπτη,προχθες δεν μπορεσα να παω λογω της απεργιας των λεωφωρειων,ξεκινησα με μερικα γλυκα να παω για λιγες ωρες εκει.

Οση ωρα και αν εμεινα εκει δεν ανοιξε τα ματια της,φωναξα και ηρθε η γιατρος,πιεση ειχε καλη κατι που να εδειχνε οτι κατι παθολογικο εχει δεν υπηρχε,παρα τις εκλησεις μου ουτε μου μιλησε ουτε ανοιξε τα ματια της,ουτε για μια στιγμη.

Ξερω οτι εχει κουραστει,προχθες μεσα στην συζητηση που ειχαμε μου ελεγε οτι θελει να πεθανει,και για να το λεει αυτο εκεινη που ακουγε θανατο και παθαινε σοκ φανταζομαι τι κουραση νοιωθει η ψυχη και το σωμα της τοσους μηνες κατακοιτη σε ενα κρεβατι χωρις μια πιθανοτητα να σηκωθει και εχοντας χασει το μεγαλυτερο μερος απο το σωματικο της βαρος.
Λογικα ποναει και απο τις κατακλισεις,ειδα μια φορα μια απο αυτες και επαθα ενα μικρο σοκ,δυστυχως ολα αυτα ειναι το αποτελεσμα της πλημελους νοσηλειας της και της κακης φαρμακευτικης αγωγης που της δωσανε τον πρωτο μηνα στο βρωμο ιδρυμα που ηταν.

Ωραια Χριστουγεννα ειπα,σε νοσοκομειο με τον ανθρωπο μου να μην μπορει να ανοιξει τα ματια του να μου πει μια κουβεντα,απογοητευμενος καθησε ακομη λιγο εκει και μην βρισκοντας αλλη λυση επεστρεψα σπιτι μιας και η γιατρος ειπε οτι θα συνερχοταν προς το απογευμα.

Πρεπει να ετοιμασω τον εαυτο μου για το χειροτερο μιας και η κατασταση δεν καλυτερευει,επρεπε τοσους μηνες να εχουν κανει κατι καλυτερο αλλα δεν το βλεπω,ηταν μεγαλη η εγκαταλειψη που ειχε και δεν αναστρεφεται η σωματικη της κατασταση.

Καταλαβαινετε οτι μετα απο αυτο χαθηκε και το ελαχιστο ενδιαφερον για γιορτες και πανηγυρια,οχι οτι θα συνεβαινε κατι τετοιο ετσι και αλλοιως.

Να αγαπατε τους δικους σας..οσο και να σας νευριαζουν μερικες φορες,ειναι τελικα οι μονοι που θα ενδιαφερθουν για σας,ολοι οι υπολοιποι θα σας πλησιασουν για καποιο λογο,ειτε...αγαπη λεγεται,η ερωτας,η οικονομικος λογος...συνηθως.
Μονο η μητερα μας μας καταλαβαινει,εμεις δεν την καταλαβαινουμε τις περισσοτερες φορες.

Δεν υπάρχουν σχόλια: